Σαν τα χιόνια...

Πω πω!!! Αράχνες πιάσαμε εδώ!!! Αναρωτιέμαι πού να 'ναι ο ιδιοκτήτης αυτού του blog και τι να κάνει... Μήπως ήρθε η ώρα -λέω εγώ- να πιάσει ένα ξεσκονόπανο και να αρχίσει το ξεσκόνισμα και το καθάρισμα;;;

Πάνε σχεδόν 2 μήνες από την τελευταία μου δημοσίευση και πραγματικά στενοχωριέμαι που άφησα να κυλήσει τόσος πολύς καιρός χωρίς να κάνω μια εμφάνιση. Στην αρχή είπα ότι θα κάνω ενα μικρό διάλειμμα , στη συνέχεια ,όμως, φοβήθηκα ότι δε θα τα καταφέρω να επιστρέψω. Μέσα μου ,ωστόσο, ήξερα ότι το blogging μ' αρέσει κι ότι είναι από τα πιο δημιουργικά κι εκφραστικά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Επιπλέον , μου αρέσει επειδή μου δίνει την ευκαιρία να "γνωρίσω" ενδιαφέροντες ανθρώπους. Γιατί ,λοιπόν, να το αφήσω;;;

Ετσι , με μια ξαφνική απόφαση που πήρα προ ολίγου ξεκίνησα να φτιάξω αυτό το ποστ και να το αφιερώσω σε όλες τις e-φίλες και σε όλους τους e-φίλους μου!!!

Σας στέλνω τις θερμότερες ευχές μου για αγάπη , υγεία κι ευτυχία και σας αφήνω (προς το παρόν) με το αγαπημένο μου χριστουγεννιάτικο τραγούδι (Band Aid - Do they know it's Christmas),το οποίο γραφτηκε πριν απο 24 χρόνια για τα πεινασμένα παιδιά της Αφρικής. Στο συγκεκριμένο βίντεο μπορείτε να θαυμάσετε πολλούς stars των 80s με την ανάλογη κι ανεπανάληπτη αισθητική της εποχής!!!

Καλές Γιορτές!!!

Feed the world
Let them know it's Christmas time...

Ολοήμερο: οι πρώτες εντυπώσεις

Φέτος , πήρα προαγωγή!!! Από απλός και ταπεινός δασκαλάκος μεταμορφώθηκα σε έναν super φοβερό υπεύθυνο Ολοήμερου. (παρακαλώ , συγκρατήστε τον ενθουσιασμό σας…!)
Για όσους δεν το γνωρίζουν , το Ολοήμερο ξεκινά μόλις τελειώσει το κλασικό πρόγραμμα του σχολείου και διαρκεί εως τις 16:15. Είναι προαιρετικό και συνήθως το παρακολουθούν οι μαθητές που και οι δύο γονείς εργάζονται και δεν υπάρχει κάποιος να τους προσέξει στο σπίτι. [εξ ου και ο χαρακτηρισμός «baby parking» που του έχουν προσδώσει μερικοί κακοπροαίρετοι(;) άνθρωποι…]

Όπως όλα τα πράγματα στο μάταιο τούτο κόσμο , έτσι και το Ολοήμερο έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του. Θα ξεκινήσω με τα θετικά καθότι είμαι κι αισιόδοξος άνθρωπος...

Το λοιπόν , εν συντονυμία (που θα ‘λεγε κι ο Ζήκος…) έχουμε και λέμε:

ΘΕΤΙΚΑ

- Το Ολοήμερο διευκολύνει πολύ τους γονείς που εργάζονται και δεν ξέρουν που να αφήσουν τα παιδιά τους. Είναι δωρεάν και – κατά τη γνώμη μου – ασφαλές.

- Το Ολοήμερο διευκολύνει πολύ κάποιες ειδικότητες εκπ/κών να βρουν δουλειά. Ένας βασικός λόγος που οι δάσκαλοι έχουμε γίνει δυσεύρετοι είναι και η δημιουργία του Ολοήμερου που απορρόφησε χιλιάδες από εμάς. Βοηθάει ,επίσης, και καθηγητές μουσικής ,αγγλικών , φυσικής αγωγής , θεάτρου και πληροφορικής να βρουν μια δουλειά σχετική με το αντικείμενό σπουδών τους , μιας και τα μαθήματα αυτά διδάσκονται στο Ολοήμερο.

- Θέλω να πιστεύω ότι βοηθάει αρκετούς μαθητές που δεν έχουν βοήθεια στο σπίτι να προετοιμαστούν (ως ένα βαθμό) για την επόμενη μέρα.

- Όσον αφορά τους εκπ/κούς , οι ευθύνες που έχουμε -σε σύγκριση με το πρωϊνό πρόγραμμα - είναι λιγότερες.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ

- Έχουμε φτάσει τέλος Οκτώβρη και το Ολοήμερο δεν έχει ξεκινήσει την κανονική του λειτουργία ακόμα. Αιτία είναι ότι το Υπουργείο δεν στέλνει τους εκπ/κούς ειδικοτήτων (αγγλικά , μουσική κτλ.) εγκαίρως. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα από τους 120 περίπου μαθητές που έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν να παρακολουθούν το Ολοήμερο , εμείς να κρατάμε περίπου τους μισούς (55).

- Οι συνθήκες εργασίας των συναδέλφων. Εκτός από τους δασκάλους όλοι οι υπόλοιποι εκπ/κοί που εργάζονται στα Ολοήμερα είναι ωρομίσθιοι των 7,5(!!!) ευρώ ανά ώρα οι οποίοι τρέχουν σε 2-3 σχολεία για να συμπληρώσουν ωράριο και να πάρουν κάποια μόρια προϋπηρεσίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα χρήματα τους θα τα πάρουν έπειτα από αρκετούς μήνες…


- Έλλειψη υποδομών. Όταν το ΥΠΕΠΘ αποφασίζει να κάνει όλα τα σχολεία Ολοήμερα (με ωράριο 7:00 -16:15) οφείλει να έχει προνοήσει για κάποια στοιχειώδη θέματα: πού θα τρώνε οι μαθητές και πού θα χαλαρώνουν/ξεκουράζονται , αφού προβλέπεται και ώρα χαλάρωσης /ξεκούρασης από το πρόγραμμα; Στο δικό μου σχολείο , οι μισοί μαθητές τρώνε στο διάδρομο και οι άλλοι μισοί σε ένα μπουντρούμι (παλιά αποθήκη) και χαλαρώνουν τρέχοντας στο προαύλιο! Επιπλέον , δεν έχει στείλει τραπέζια για φαγητό. Τα τραπεζια που έχουμε είναι «χορηγία» μιας συναδέλφου…

- Τα παιδιά αποχωρούν μπαφιασμένα στις 16:15 και αρκετές φορές έχουν κι άλλες δραστηριότητες να παρακολουθήσουν , αφού - παρά την παράταση του ωραρίου - το σχολείο δε φαίνεται να μπορεί να καλύψει όλες τις εκπ/κές ανάγκες των μαθητών.


Και αν αναρωτιέστε πως βλέπουν οι μαθητές τους δασκάλους που εργάζονται στο Ολοήμερο , διαβάστε το παρακάτω αληθινό περιστατικό:

Μόλις είχαν πρωτοξεκινήσει τα μαθήματα ,καθόμουν στο γραφείο των δασκάλων και προσπαθούσα να βγάλω το πρόγραμμα του Ολοήμερου. Ξαφνικά ,μπαίνουν τρέχοντας δύο περσινές μου μαθήτριες μ’ αγκαλιάζουν και με αρχίζουν στα «παράπονα» , επειδή δεν ξαναπήρα την τάξη τους για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Αφού τους εξηγώ ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει (υπάρχει και σχετική οδηγία από το υπουργείο) κι ότι φέτος θα είμαι στο Ολοήμερο , φεύγουν. Μολις ,όμως , φτάνουν στην πόρτα , η μία εκ των δύο γυρνά και με αφοπλιστική αθωότητα ρωτά:

«Του χρόνου θα ξαναγίνετε δάσκαλος να μας πάρετε στην Έκτη;;;;»

Αυτά!!! Καμια απορία;

Άγχος!!!

Κι όμως υπάρχει και στη δουλειά μου!!! Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τη δουλειά του εκπ/κου (ειδικά των δασκάλων και των νηπιαγωγών) εύκολη και με προκλητικά μεγάλες διακοπές (ok , δεν τις λες και μικρές...), μια πρόσφατη έρευνα που έγινε στις Η.Π.Α. την τοποθετεί στις 8 πιο αγχωτικές εργασίες που υπάρχουν.

Η συγκεκριμένη έρευνα διεξήχθη από το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασιακής Ασφάλειας και Υγείας και είχε τα εξής αποτελέσματα σχετικά με το άγχος στην εργασία:

1.Πωλητές λιανικής
2.Γιατροί και νοσηλευτές
3.Λογιστές
4.Εκπαιδευτικοί
5.Πυροσβέστες
6.Αγρότες
7.Εργάτες συναρμολόγησης στις αυτοκινητοβιομηχανίες
8.Χρηματιστές


Παρόμοια αποτελέσματα έδειξε και μια έρευνα που έγινε παλιότερα στη Μεγάλη Βρετανία από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Αυτή η έρευνα εξέτασε 104 επαγγέλματα και κατέληξε ότι οι 10 πιο αγχωτικές δουλειές είναι:

1.Διευθυντές φυλακών
2.Αστυνόμοι
3.Κοινωνικοί λειτουργοί
4.Εκπαιδευτικοί
5.Προσωπικό ασθενοφόρου
6.Νοσηλευτές
7.Ιατροί
8.Πυροσβέστες
9.Οδοντίατροι
10.Ανθρακωρύχοι

Διαβάζοντας ,λοιπόν,τα αποτελέσματα των ερευνών δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ ή να λυπηθώ… Να χαρώ που επιτέλους κάποιοι αναγνώρισαν το άγχος που έχω και κανείς δε μου το αναγνωρίζει (εξαιρούνται οι συνάδελφοι) ή να λυπηθώ που επέλεξα να κάνω μια τόσο αγχωτική εργασία;

Ασφαλώς , κάποιοι θα πουν ότι τα αποτελέσματα των ερευνών είναι ενδεικτικά και ότι δεν υπάρχει δουλειά χωρίς άγχος. Δε θα διαφωνήσω! Επιπλέον , είναι δύσκολο να εφεύρουμε μια ζυγαριά που θα μετράει το στρες. Απλά , ήθελα να δείξω με στοιχεία ότι και η δική μου η δουλειά δεν είναι τόσο απλή και εύκολη όσο κάποιοι θέλουν να πιστεύουν…

Αλήθεια , μήπως ξέρετε καμιά παρόμοια έρευνα που να έγινε στην Ελλάδα;

Το σκίτσο είναι "κλεμμένο"από 'δω: http://www.wolfescape.com/Humour/WorkStress.htm

Gay Λύκειο

Μέχρι τώρα γνώριζα τα gay friendly μπαρ , αλλά σήμερα έμαθα και τα gay friendly Λύκεια! Ας γίνω ,όμως, πιο συγκεκριμένος :

Διάβασα στο ίντερνετ ότι στο Σικάγο ενδέχεται να λειτουργήσει ένα gay friendly Λύκειο μέχρι το 2010. Το εν λόγω Λύκειο θα απευθύνεται σε όλους τους μαθητές του Σικάγο και θα προσφέρει ένα ασφαλές περιβάλλον σε gay μαθητές και λεσβίες μαθήτριες , οι οποίοι - όπως δείχνουν τα στοιχεία – πέφτουν συχνά θύματα σχολικού εκφοβισμού (bullying) και κατάθλιψης , ενώ παράλληλα παρουσιάζουν και υψηλά ποσοστά σχολικής διαρροής.

Επιπλέον , στα μαθήματα του σχολείου θα γίνεται αναφορά σε gay και λεσβιες που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας τους , ώστε οι συγκεκριμένοι έφηβοι να έχουν σχετικά πρότυπα.

Το συγκεκριμένο Λύκειο δε θα είναι το πρώτο στις Η.Π.Α. , αφού ήδη υπάρχει ένα παρόμοιο στο Milwaukee , το οποίο αριθμεί 125 μαθητές εκ των οποίων το 60 με 70% υπολογιζεται ότι είναι gay , λεσβίες ή bi .

Πρόκειται ,ασφαλώς, για μια ασυνήθιστη είδηση και γι’ αυτό μου τράβηξε την προσοχή. Αρχικά , θεώρησα ότι ένα τέτοιο σχολείο μπορεί να μετατραπεί σε σχολείο-γκέτο που θα απομονώσει τους gay από τον υπόλοιπο μαθητικό πληθυσμό και θα τους κάνει πιο ευάλωτους σε επιθέσεις ομοφοβικών.

Από την άλλη ,όμως , σκέφτηκα πως ίσως και οι ομοφυλόφιλοι μαθητές να αισθάνονται καλύτερα και να εκφράζονται πιο ελεύθερα σε ένα τέτοιο σχολείο.

Η τελευταία μου σκέψη ,όμως , ήταν η εξής: είναι τα παιδιά των 15 ή 16 χρόνων αρκετά ώριμα και κατασταλαγμένα για να κάνουν μια τέτοια επιλογή; Μήπως είναι πρώιμο να βάλουν την «ταμπέλα» του ομοφυλόφιλου απ' αυτήν την ηλικία; Ειλικρινά , δεν ξέρω!

Η δική μου επιλογή ,πάντως, θα ήταν όλοι οι μαθητές να είναι ασφαλείς και ευπρόσδεκτοι σε όλα τα σχολεία.

Η είδηση υπάρχει εδώ.

Πηγή φωτογραφίας : http://fylloschool.blogspot.com/

Παίζει ρόλο το φύλο του δασκάλου;

Τ’ αγόρια έχουν καλύτερες επιδόσεις , όταν έχουν άντρα δάσκαλο στο Δημοτικό!!! Αυτό ισχυρίζεται έρευνα που δημοσιεύθηκε χθες στη Μεγάλη Βρετανία.

Περίπου οι μισοί άντρες που συμμετείχαν στην έρευνα ανέφεραν πως την μεγαλύτερη επιρροή πάνω τους την είχαν άντρες δάσκαλοι του Δημοτικού.

Επιπλέον , 35% δήλωσε ότι όταν ειχαν άντρα δάσκαλο δούλευαν και προσπαθούσαν περισσότερο , ενω 22% των ερωτηθέντων ανέφερε ότι οι άντρες δάσκαλοι τόνωσαν την αυτοπεποίθηση τους.

Οι ψυχολογοι επισημαίνουν ότι -εξαιτίας του αυξανόμενου αριθμού μονογονεϊκών οικογενειών- οι άντρες δάσκαλοι ενδέχεται να είναι το μοναδικό αντρικό πρότυπο στην καθημερινή ζωή ενός παιδιού. Επιπλέον , αποτελούν σταθερές και αξιοπιστες φιγούρες στη ζωή των μαθητών τους. (προφανώς δε ρώτησαν μαθητές μου…)

Ενδιαφέρουσα έρευνα , αλλά θα ήθελα να διαβάσω και μια παρόμοια σχετικά με τις απόψεις των γυναικών. Θα μου φαινόταν λογικό αν τα κορίτσια δήλωναν πως θα προτιμούσαν γυναίκες δασκάλες. Εξάλλου , μια μαθήτρια μου μού το ‘χε πει ξεκάθαρα:

«Τι;;; Εσάς θα έχουμε φέτος;;; Εγώ θέλω γυναίκα δασκάλα!!!» :)

Καλό μήνα!

Η Νojoud επιστρέφει στο σχολείο

Η 10χρονη Νojoud έγινε γνωστή λίγους μήνες πριν,όταν κατάφερε να πάρει διαζύγιο από έναν άντρα (;;;) που είχε την τριπλάσια ηλικία απ’ αυτήν! Ο πατέρας της είχε δηλώσει ότι την πάντρεψε από φόβο μήπως κάποιοι θελήσουν να την απαγάγουν!!! Όλα αυτά συνέβησαν στην Υεμένη του 21ου αιώνα…

Αυτή την περίοδο ,λοιπόν, η Nojoud έχει επιστρέψει στο σχολείο χάρη στις δωρεές και στη στήριξη ακτιβιστών και δωρητών. Άφησε πίσω την εφιαλτική της περιπέτεια και προσπαθεί να ξαναγίνει ένα παιδί της ηλικίας της. Το ποσό που θα λαμβάνει ανέρχεται σε 1100€ ετησίως και θα καλύπτει όλα της τα έξοδα για εκπαιδευση , τροφή , ένδυση και ιατρική περίθαλψη.

Ωστόσο , η επιστροφή δεν υπήρξε μια τόσο εύκολη υπόθεση. Ένα δημόσιο σχολείο αρνήθηκε να τη δεχτεί ως μαθήτρια με τη δικαιολογία ότι το 10χρονο κορίτσι ήξερε πλέον κάποια πράγματα (σεξουαλικές σχέσεις) που αν τα έλεγε στις συμμαθήτριες της θα μπορούσε να «αναστατώσει» το μυαλό τους.

Ευτυχώς , ένα άλλο σχολείο δέχθηκε τη Nojoud και την αδελφή της χωρίς κανένα πρόβλημα. Η ίδια δήλωνε «ενθουσιασμένη και χαρούμενη» λίγο πριν από την έναρξη των μαθημάτων.

Έχοντας μαθήτριες στην ηλικία της Nojoud μόνο αηδία και θυμό μπορώ να νιώσω για τους «γονείς» και το «σύζυγο»… Κανείς δεν είναι τόσο αμόρφωτος , ώστε να μην καταλαβαίνει ότι ο γάμος ενός μικρού κοριτσιού είναι κάτι το εξαιρετικά αρρωστημένο και αφύσικο. Όσο φτωχή κι αν είναι μια οικογένεια δεν δικαιολογείται με τίποτα να παντρεύει μικρά παιδιά.

Η απορία μου είναι η εξής: οι «γονείς και ο «σύζυγος» υπέστησαν κάποιες συνέπειες ή αφέθηκαν ελευθεροι κι ανενόχλητοι να επαναλάβουν το «κατόρθωμα» τους;;;

Το άλλο θλιβερό κομμάτι της ιστορίας είναι η αντιμετώπιση της Nojoud από το πρώτο σχολείο. Δε φτάνει που το κοριτσάκι ήταν το θύμα μιας αρρωστημένης απόφασης ηλίθιων ενηλίκων, ξαναγίνεται θύμα και απορρίπτεται από το σχολείο για κάτι , για το οποίο η ίδια ουδεμία ευθύνη φέρει!!! Αίσχος!

Δυστυχώς , κάτι μου λέει ότι υπάρχουν κι άλλες Νojoud σ’ αυτόν τον κόσμο , αλλά η ιστορία τους δεν προκειται να μαθευτεί ποτέ…

Πληροφορίες για την ιστορία της Nojoud υπάρχουν εδώ κι εδώ.

10 χρόνια πριν...

Ποια τραγούδια ακούγατε 10 χρόνια πριν; Θυμάστε;

Εγώ,πάντως,έκατσα ,έστιψα το μυαλό μου και θυμήθηκα!!! Σας παρουσιάζω ,λοιπόν, με υπερηφάνεια (;;;) κάποια από τ' αγαπημένα μου τραγούδια εκείνης της χρονιάς:
(όχι,δε θ' ακολουθήσει φιλοσοφική ανάλυση με θέμα "πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια" , ηρεμήστε!)

1. Bran Van 3000 - Drinkin' in L.A.

2. Cornershop - Brimful of asha (fatboy slim remix)

3.The Manic Street Preachers - If you tolerate this, your children will be next

4. The Dandy Warhols - Not if you were the last junkie on earth (heroine is so passe)

5. Stardust - Music sounds better with you

Εκτός από τα παραπάνω τραγούδια άκουγα πάρα πολύ και τα εξής:

My favorite mistake - Sheryl Crow

Torn - Natalie Imbruglia

Bitter sweet symphony - The Verve

It's like that - Run DMC Vs Jason Nevins

Horny '98 - Mousse T

Tubthumping - Chumbawamba

Sexy boy - Air

Kelly watch the stars - Air

Feel it - The Tamperer

The way - Fastball

Ευχαριστώ πολύ τον music bug που με το ποστ του μου έδωσε την ιδέα να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο. Εννοείται πως ,όποιος θέλει να κάνει το ίδιο, έχει την πρόσκληση στο τσεπάκι του από μένα! :)

Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση

Όπως κάθε χρόνο , έτσι και φέτος ο Ο.Ο.Σ.Α. (Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία κι Ανάπτυξη) δημοσίευσε τα στοιχεία που συγκέντρωσε για τα εκπαιδευτικά συστήματα 36 χωρών απ’ όλο τον κόσμο. Επειδή οι πληροφορίες είναι πάρα πολλές επέλεξα να παρουσιάσω αυτές που μου φάνηκαν πιο ενδιαφέρουσες.

Α. Ας ξεκινήσουμε ,λοιπόν,με κάτι πολύ βασικό,τη χρηματοδότηση:

Η Ελλάδα φαίνεται να ξοδεύει το 4,2% του ΑΕΠ για όλες τις βαθμίδες της εκπ/σης.(από πρωτοβάθμια μέχρι και τριτοβάθμια)
Ο αντίστοιχος μέσος όρος όλων των χωρών του ΟΟΣΑ είναι 5,8% , ενώ των 19 κρατών της Ε.Ε. που συμμετέχουν είναι 5,5% .

Ενδεικτικά αναφέρω το υψηλότερο και το χαμηλότερο ποσοστό:
Υψηλότερο 8% (Ισλανδία και Ισραήλ)
Χαμηλότερο 4,2% (Ελλάδα!!!)

Ο σχετικός πίνακας(B2.1) εδώ.


Β. Διδακτικές ώρες ανά σχολικό έτος :

Πόσες ώρες μαθημάτων παρακολουθούν οι Έλληνες μαθητές ηλικίας 9-11 ετών ;

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ , οι ώρες μαθημάτων ανέρχονται σε 889 ετησίως.

Μέσος όρος ΟΟΣΑ: 810 ώρες
Μέσος όρος Ε.Ε. : 819 ώρες

Περισσότερες ώρες 1094 (Χιλή)
Λιγότερες ώρες 601 (Ουγγαρία)

Ο σχετικός πίνακας (D1.1) εδώ.


Γ. Εβδομάδες , ημέρες και ώρες εργασίας εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας :

Πόσο εργάζονται οι Έλληνες εκπαιδευτικοί;

Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι δουλεύουμε 40 εβδομάδες , 195 ημέρες και 751 διδακτικές ώρες. (δεν υπολογίζονται οι εφημερίες , οι ώρες προετοιμασίας , διορθωμάτων κ.α.)


Μέσος όρος ΟΟΣΑ: 38 εβδομάδες ,187 ημέρες , 812 διδακτικές ώρες
Μέσος όρος Ε.Ε. : 38 εβδομάδες ,185 ημέρες , 806 διδακτικές ώρες

Περισσότερες: 43 εβδομάδες (Ισραήλ), 204 ημέρες (Κορέα) ,1080 διδ. ώρες (Η.Π.Α.)
Λιγότερες: 34 εβδομάδες (Ρωσία) , 164 ημέρες (Ρωσία) , 630 διδ. ώρες (Εσθονία)

Για να δείτε το σχετικό πίνακα (D4.1) πατήστε εδώ.


Δ. Αριθμός μαθητών ανά αίθουσα:

Πόσους μαθητές έχει η μέση ελληνική αίθουσα δημόσιου Δημοτικού και Νηπιαγωγείου;

18,7(!) μαθητές θα βρούμε στις περισσότερες ελληνικές τάξεις.

Μέσος όρος ΟΟΣΑ: 21,5 μαθητές
Μέσος όρος Ε.Ε. : 20,3 μαθητές

Καλύτερη αναλογία : 15,5 μαθητές (Ρωσία)
Χειρότερη αναλογία: 31,6 μαθητές (Κορέα)

Εδώ ο πίναξ(D2.1).

Ουφ! Βγήκαν τα ματια μου να μελετώ τους πίνακες και τελικά δεν ξέρω αν κατάφερα να βγάλω και κανά συμπέρασμα της προκοπής… Αυτό που είναι 100% σίγουρο είναι πως έχουμε τη χαμηλότερη χρηματοδότηση απ’ όλες τις χώρες!!!

Κατά τ’ άλλα , δεν τα πάμε και τόσο άσχημα. Και αρκετές ημέρες και εβδομάδες διδασκαλίας έχουμε και ικανοποιητικό αριθμό μαθητών ανα τάξη. Αν αυξηθεί και το ποσοστό του ΑΕΠ που δίνεται για την Παιδεία , τότε ίσως να μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο...

Νους υγιής εν σώματι υγιεί

Έρευνα που διεξήχθη στο Οντάριο του Καναδά αποδεικνύει ότι η άθληση και η σωστή διατροφή μπορούν να βελτιώσουν θεαματικά τις επιδόσεις των μαθητών.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 33 σχολεία (Living Schools) στα οποία οι μαθητές ασκούνται και αθλούνται καθημερινά , ενώ παράλληλα προωθείται η υγιεινή διατροφή.

Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι επιδόσεις των μαθητών της Γ’ Δημοτικού παρουσίασαν βελτίωση κατά 50% στην ανάγνωση και κατά 39% στα μαθηματικά!

Γενικότερα , οι επιδόσεις αυτών των σχολείων βελτιώθηκαν κατά 18% , ενώ η αντίστοιχη αύξηση στα σχολεία που δε συμμετείχαν στο πρόγραμμα ήταν μόνο 4%. Οι διευθυντές των Living Schools ανέφεραν ,επίσης, πως μειώθηκαν οι καβγάδες και οι απουσίες στα σχολεία τους.

Δεν είναι η πρώτη έρευνα που αποδεικνύει ότι η σωματική άσκηση οξύνει τις μαθησιακές ικανότητες των μαθητών. Σε παρόμοια συμπεράσματα κατέληξε και μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Texas των Η.Π.Α. ενώ υπάρχουν και άλλες που φανερώνουν ότι η άσκηση περιορίζει το άγχος και καλυτερεύει τη διάθεση.

Εν τω μεταξύ , η Κομισιόν πρότεινε την καθιέρωση προγράμματος σε κοινοτικό επίπεδο με σκοπό την παροχή δωρεάν φρέσκων φρούτων και λαχανικών στους μαθητές στα σχολεία. Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι να ενθαρρύνει την απόκτηση καλών διατροφικών συνηθειών από τους νέους και τα παιδιά.

Οι συγκεκριμένες έρευνες και προτάσεις δεν «ανακάλυψαν την Αμερική». Κατά τη γνώμη μου, είναι αυτονόητο ότι ένα υγιές σώμα βοηθάει το μυαλό να δουλεύει καλύτερα . Το θέμα ,όμως , είναι ότι στη σχολική εκπαίδευση η Φυσική Αγωγή περιορίζεται μόνο σε 2 ώρες εβδομαδιαίως. Το Υπουργείο κρίνει ότι επαρκούν;

Μήπως το εκπαιδευτικό μας σύστημα στοχεύει (λέμε τώρα…) αποκλειστικά στον εγκέφαλο των μαθητών κι αδιαφορεί για το σώμα τους; Είναι ,άραγε, φυσιολογικό οι μαθητές να περνάνε τόσες συνεχόμενες ώρες καθηλωμένοι σ’ ένα θρανίο ή είναι ,άραγε, τυχαίο που οι περισσότεροι μαθητές χαίρονται όταν κάνουν γυμναστική;

Τελικά , μήπως θα ήταν καλύτερο οι γονείς να εγγράψουν τα παιδιά τους σε αθλητικούς συλλόγους και όχι σε φροντιστήρια;;;

Καλό μήνα και καλή σχολική χρονιά!!!

Ραντεβού το Σεπτέμβρη

Καλές μου e-φίλες και καλοί μου e-φίλοι , έφτασε η ώρα που όλες/όλοι περιμένατε! Η ώρα να σηκωθώ να φύγω!!! :)

Ναι , η φύση με καλεί και δεν είναι σωστό να την αφήσω να περιμένει. Πάω να τη συναντήσω κάπου μακριά από την Αθήνα. Θα οξυγονωθώ και θα σας ξανάρθω φρεσκότερος από ποτέ το Σεπτέμβρη!(ή λίγο νωρίτερα...)

Μέχρι τότε να είστε όλες/όλοι καλά και να περάσετε τέλεια όπου κι αν πάτε ό,τι κι αν κάνετε!
Σας αποχαιρετώ με την αγαπημένη μου καλοκαιρινή μουσική:

Κανόνες συμπεριφοράς και καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία

φωτογραφια © Γιάννης Μπεχράκης / REUTERS

Αν και ένας στους δέκα ανθρώπους έχει κάποιου είδους αναπηρία, οι άνθρωποι συνήθως νιώθουν αμηχανία όταν συναντούν ένα τέτοιο άτομο.
Λόγω της ανεπαρκούς γνώσης των αναγκών τους και των περιορισμών τους, των τρόπων που
προσφέρεται και λαμβάνεται βοήθεια και λόγω της προκατάληψης ή του φόβου για το άγνωστο,οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να επικοινωνήσουν και να προσφέρουν βοήθεια σε άτομα με αναπηρία.
Οι παρακάτω κανόνες σχεδιάστηκαν για να βελτιωθεί η καθημερινή ζωή των ατόμων με αναπηρία και να εμπνεύσουν τους ανθρώπους να επικοινωνήσουν μαζί τους χωρίς φόβο:

1. Αν κρίνετε ότι υπάρχει ανάγκη να βοηθήσετε ένα άτομο
με αναπηρία, ρωτήστε τον/την ποιος είναι ο καλύτερος
τρόπος να το κάνετε.

2. Όταν συστήνεστε σε ένα άτομο με τεχνητό ή ακρωτη-
ριασμένο χέρι, μην αποφεύγετε να του δώσετε το χέρι
σας. Δώστε το αριστερό σας χέρι ή αγγίξτε τον/την με
μια φιλική χειρονομία.

3. Μιλήστε απευθείας στο άτομο με αναπηρία παρά μέσω
γονέα, συνεργάτη, συνοδού ή διερμηνέα.

4. Μιλήστε φυσιολογικά, χρησιμοποιώντας κοινές εκφράσεις
όπως «τα λέμε», «πρέπει να προλάβω», «θα έχεις νέα μου
σύντομα»- ανεξάρτητα από την αναπηρία που έχει το άτομο
αυτό. Μη φοβάστε να χρησιμοποιήσετε λάθος λέξεις.

5. Αν μιλάτε για λίγο με άτομο σε αναπηρικό καρότσι προ-
σπαθήστε να χαμηλώσετε στο ύψος του, ώστε να απο-
κτήσετε οπτική επαφή.

Η συνέχεια εδώ.

Τις πταίει;

Αντιγράφω από το in.gr :

"Ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους μαθητές ηλικίας 15 ετών παρουσιάζει δυσκολίες στην ανάγνωση, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ΕΕ. Το ποσοστό στην Ελλάδα φτάνει το 27,7%, ενώ το 2000 ήταν 24,4%." Η συνέχεια εδώ...

1 στους 4 Έλληνες μαθητές ,λοιπόν, δυσκολεύεται στην ανάγνωση (άρα και στην κατανόηση) κειμένων. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο και ανησυχητικό ποσοστό που σε ορισμένες περιοχές μπορεί να είναι ακόμα μεγαλύτερο!!!

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αναλάβει μεγάλες τάξεις του Δημοτικού και διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη το πόσο χαμηλό επίπεδο αναγνωστικών δεξιοτήτων διαθέτουν κάποια παιδιά. Αυτός είναι , άλλωστε , κι ένας από τους βασικούς λόγους που με έκαναν να ασχοληθώ με τη δυσλεξία και τις υπόλοιπες μαθησιακές δυσκολίες.

Η ανάγνωση αποτελεί τη βάση της εκπαίδευσης και κάθε αποτυχία ή δυσκολία σ' αυτή θα έχει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις σ' ολόκληρη τη σχολική πορεία του μαθητή. Αλλά κι εκτός σχολείου θα υπάρχει πρόβλημα γιατί σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός θα δυσκολεύεται να αντλήσει γνώσεις και πληροφορίες ή ευχαρίστηση μέσω κειμένων (βιβλία , περιοδικά , εφημερίδες , διαδίκτυο, ξενόγλωσσες ταινίες και ντοκιμαντέρ).

Αναρωτιέμαι , λοιπόν, "τις πταίει" γι' αυτή την τραγική κατάσταση;

Η έρευνα αναφέρεται σε 15χρονους μαθητές αλλά σίγουρα "το κακό" ξεκινά πολύ νωρίτερα.

Έχουμε και λέμε:

α. Φταίνε οι δάσκαλοι της Α' Δημοτικού και οι νηπιαγωγοί που δεν προετοιμάζουν σωστά τα παιδιά;

Από την πείρα μου βλέπω ότι μέσα στην ίδια τάξη με τον ίδιο δάσκαλο/νηπιαγωγό υπάρχουν μαθητές που προοδεύουν κανονικότατα και μαθητές που "μένουν πίσω". Άρα δεν μπορεί να ευθύνεται ο εκπ/κός ,αν και δεν αποκλείω καθόλου να υπάρχουν και τέτοιες μεμονωμένες περιπτώσεις.

β. Φταίει το ότι τα σχολεία είναι γεμάτα από αλλοδαπούς μαθητές;

Η αλήθεια είναι ότι το ποσοστό των αλλοδαπών μαθητών έχει αυξηθει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Ακόμα κι αν οι περισσότεροι απ' αυτούς πλέον έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα , ζουν και μεγαλώνουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου τα ελληνικά δεν είναι η πρώτη γλώσσα με αποτέλεσμα ο προφορικός τους λόγος να μην έχει αναπτυχθεί αρκετά , όταν έρχονται στο σχολείο. Αυτός ,λοιπόν, μπορεί να είναι ένας λόγος που η Ελλάδα εμφανίζει υψηλά ποσοστά δυσκολιών στην ανάγνωση.

(Για να μην παρεξηγηθώ , δηλώνω πως δε θεωρώ αρνητική την ύπαρξη των αλλοδαπών μαθητών στα σχολεία.)

γ. Φταίει ο ρυθμός που επιβάλλουν τα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά βιβλία;

Τα αναλυτικά προγράμματα και κατά συνέπεια τα σχολικά βιβλία ακολουθούν γρήγορους ρυθμούς και δε δίνουν χρόνο στους μαθητές να αφομοιώσουν αυτά που έχουν διδαχθεί. Αυτό υπάρχει ως άποψη για όλες τις τάξεις,αλλά σκεφτείτε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει όταν ο μαθητής είναι στην αρχή. Άρα ,αν δεν υπάρχει και η κατάλληλη υποστήριξη από το σπίτι, ο μαθητής "μένει εκτός παιχνιδιού" από νωρίς.

δ. Φταίει η έλλειψη υποστηρικτικών δομών στο ελληνικό σχολείο;

Αφού γνωρίζουμε την ύπαρξη των αλλοδαπών και των παλλινοστούντων μαθητών στα ελληνικά σχολεία , τότε γιατί καταργήθηκαν τα τμήματα υποδοχής και διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας; Επίσης , γιατί δεν υπάρχουν σ' όλα τα σχολεία τμήματα ένταξης με ειδικευμένους δασκάλους για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες;

ε. Φταίει το ότι το κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς ανάπτυξης;

Η εγγραφή του παιδιού στο σχολείο γίνεται πάντα με βάση τη χρονολογική του ηλικία. Αυτή ,όμως, δεν αποτελεί πάντοτε αλάνθαστο κριτήριο για την ωριμότητα του μαθητή. Έτσι , πολύ συχνά βλέπουμε παιδιά ανώριμα να εγγράφονται στην Α' Δημοτικού με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και τελικά να μένουν πίσω από τις απαιτήσεις της τάξης. Επιπλέον , η αυτόματη προαγωγή που ισχύει (άτυπα) , δε δίνει την ευκαιρία σ' αυτά τα παιδιά να επαναλάβουν κάποια τάξη. Το νηπιαγωγείο και η Α' Δημοτικού είναι οι μόνες τάξεις που πιστεύω ότι η επαναληψη τους μπορεί να βοηθήσει το μαθητή.(υπό προϋποθέσεις πάντα...)

στ. Φταίει το ότι στο σχολείο δε διδάσκονται τεχνικές κατανόησης κειμένου;

Μέχρι στιγμής , δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη αιτία. Οι γνώμες σας (όπως πάντα) ευπρόσδεκτες!

Το hit του μήνα!!!

Εντάξει , αυτό το κομμάτι μπορεί να μην συνάδει με το υψηλό (;;;;;;) μου επίπεδο και τη θεματολογία του blog , αλλά μόλις το άκουσα ενθουσιάστηκα!!!

Είναι ένα τραγούδι "βγαλμένο απ' τη ζωή" (κακούργα κοινωνία) που θα μιλήσει κατευθείαν στην καρδιά πολλών συνανθρώπων μας...

Το βίντεο δε λέει και πολλά , αλλά το ίδιο το τραγούδι είναι διασκεδαστικό , ευχάριστο κι διαθέτει κι ωραίο χορευτικό ρυθμό. Είναι απ' τα τραγούδια που με κάνουν να γελάω και μου φτιάχνουν τη διάθεση! Ελπίζω να φτιάξει και τη δική σας!

Καλή ακρόαση!


Υ.Γ. Δε νομίζω να ψάχνατε για κάτι πιο "ποιοτικό" καλοκαιριάτικα... :)

Είπαν και ελάλησαν...

Και μετά από ένα μικρό διάλειμμα , συνεχίζουμε το πλούσιο καλλιτεχνικό μας πρόγραμμα με σκέψεις και λέξεις για την εκπαίδευση και τους δασκάλους(=εκπαιδευτικούς γενικώς) :

1.Όποιος είναι ανίκανος να μάθει , διδάσκει. (εμένα εννοεί;;;;;)
Oscar Wilde

2.Οι δάσκαλοι σου ανοίγουν την πόρτα , αλλά πρέπει να μπεις μέσα από μόνος σου. (το κακό είναι ότι μερικοί την ανοίγουμε για να βγάλουμε το μαθητή έξω…)
Κινέζικη παροιμία

3.Αυτό που θέλουμε να δούμε είναι το παιδί να κυνηγάει τη γνώση και όχι τη γνώση «να κυνηγάει» το παιδί. (γι’ αυτό μερικοί μαθητές ακούνε «σχολείο» και φεύγουν τρέχοντας;;;;)
George Bernard Shaw

4.Τα εννιά δέκατα (9/10) της εκπαίδευσης είναι ενθάρρυνση. (συμφωνώ ,αλλά το εναπομείναν 1/10 τι είναι;;;)
Anatole France

5.Η εκπαίδευση είναι το πιο ισχυρό όπλο που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει για ν’ αλλάξει τον κόσμο. (προς το καλύτερο , ελπίζω…)
Nelson Mandela

6.Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να επιτύχουν ανέφικτους στόχους με ανεπαρκή μέσα. Το θαύμα είναι ότι μερικές φορές το καταφέρνουν. (πέστα , χρυσόστομε!)
Dr. Haim Ginott

7. Το σπουδαιότερο αποτέλεσμα της εκπαίδευσης είναι η ανεκτικότητα. (μακάρι...)
Helen Keller

8. Η εκπαίδευση αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ανάπτυξη της ευφυϊας και στην ελευθερία της σκέψης. (σφυρίζω αδιάφορα…)
Bertrand A. Russell


Συνεχίζεται…

Υ.Γ. Τα κακόγουστα (εντός παρενθέσεων)σχόλια είναι δικά μου!!!

Υ.Γ.2 Ζεσταίνομαι!

Πρόγραμμα ανάγνωσης «επαναπρογραμματίζει» τον εγκέφαλο δυσλεξικών μαθητών

Ένα εντατικό πρόγραμμα ανάγνωσης – που εφαρμόστηκε πριν 3 χρόνια στην Αμερική – «επαναπρογραμμάτισε» μόνιμα τον εγκέφαλο δυσλεξικών μαθητών , ανακοίνωσαν πριν λίγες μέρες οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon.

Ο νευροεπιστήμονας Marcel Just δηλωσε στο επιστημονικό περιοδικό «Neuropsychologia» ότι οι εγκέφαλοι 25 μαθητών Ε’ Δημοτικού που συμμετείχαν στο πρόγραμμα επέδειξαν σχεδόν φυσιολογική δραστηριότητα στις περιοχές που σχετίζονται με την ανάγνωση.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ονομάζεται Power4Kids , το παρακολούθησαν 1.500 μαθητές κατά τη σχολική χρονιά 2004-2005 και περιλάμβανε 100 ώρες διδασκαλίας για την ανάγνωση.

Ο Just και οι συνεργάτες του σκάναραν τους εγκεφάλους των μαθητών σε ειδικά μηχανήματα για να μετρήσουν αλλαγές στη ροή του αίματος την ώρα που οι μαθητές διάβαζαν προτάσεις και προσπαθούσαν να τις κατανοήσουν.

Οι μετρήσεις έγιναν πριν από την έναρξη του προγράμματος , αμέσως μετά το τέλος του κι ένα χρόνο αργότερα. Στο τέλος του προγράμματος οι μαθητές που είχαν δυσκολίες στην ανάγνωση επέδειξαν εγκεφαλική δραστηριοτητα παρόμοια με αυτή των μαθητών χωρίς δυσκολίες. Τα κέρδη διατηρήθηκαν κι ένα χρόνο αργότερα!

Πραγματικά ,πρόκειται για μια πολύ ελπιδοφόρα είδηση. Αφού αυτή η μέθοδος μπορεί να έχει μόνιμα αποτελέσματα σε μαθητές της Ε’Δημοτικού , τότε φαντάζομαι ότι τα κέρδη θα είναι πολύ περισσότερα στις πιο μικρές ηλικίες. Ας μην ξεχνάμε ότι όσο πιο μικρή είναι η ηλικία που αντιμετωπίζονται οι συγκεκριμένες δυσκολίες τόσο καλύτερη αναμένεται να είναι και η σχολική πορεία του μαθητή.

Επιπλέον , αυτή η είδηση φανερώνει πως η σωστή εκπαίδευση μπορεί πραγματικά να επηρεάσει τη λειτουργία του εγκεφάλου!!!

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Πληροφορίες για τη συγκεκριμένη μέθοδο εδώ.

Μπαμπάδες και λίγο Pink Martini

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008 – Η τελευταία μέρα των μαθημάτων

Στην άδεια -από μαθητές- αίθουσα , ο δάσκαλος τακτοποιεί την έδρα και περιμένει τους γονείς να ΄ρθουν να συζητήσουν και να παραλάβουν τους ελέγχους και τα απολυτήρια των παιδιών.

Για μισό λεπτό!!! Ποιους γονείς; Μήπως θα ήταν πιο σωστό να γράψω ότι «περιμένει τις μαμάδες» ;

Από τους 20 μαθητές της τάξης μόνο σε μια περίπτωση ήρθε μπαμπάς να πάρει τους βαθμούς και να ρωτήσει για το παιδί του. Οι υπόλοιποι (όσοι ήρθαν) ήταν γυναίκες!!!

«Ε,και πού είναι το περίεργο;» θα ρωτήσουν μερικοί…

Σίγουρα , δεν είναι καθόλου περίεργο. Αντίθετα ,αυτός είναι ο κανόνας…
Ό,τι έχει να κάνει με το σχολείο και τα παιδιά είναι σχεδόν πάντα (ευτυχώς ή δυστυχώς) δουλειά των μαμάδων. Ακόμα και το επάγγελμα του εκπαιδευτικού θεωρείται περισσότερο «γυναικείο» παρά «αντρικό»!!! (έλεος...)

Εγώ απλά αναρωτιέμαι : «Αυτές οι γυναίκες μόνες τους τα έκαναν τα παιδιά;;;»

«Πού να βρίσκονται άραγε οι μπαμπάδες;;;»

Μπορεί κάποιος να μου πει ότι οι άντρες δουλεύουν περισσότερες ώρες και γι’ αυτό δεν προλαβαίνουν. Ωστόσο,και οι περισσότερες μαμάδες που ξέρω είναι εργαζόμενες. Πώς τα κατάφεραν ,λοιπόν, και ήρθαν;;;

Εξάλλου , τα ίδια ποσοστά αντρικής συμμετοχής έχω παρατηρήσει και όταν οι συναντήσεις γίνονται απόγευμα…

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις αποτέλεσε ένα βιβλίο που διαβάζω αυτή την περίοδο και έχει τίτλο «Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών». Ο συγγραφέας ονομάζεται John Gottman.

Μεταξύ άλλων , στο βιβλίο αυτό υπάρχει και ένα κεφάλαιο που μιλάει για τον κρίσιμο ρόλο του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών.

Χωρίς καθυστέρηση ,αντιγράφω ορισμένα αποσπάσματα για να σχηματίσετε άποψη:

«Σήμερα παρουσιάζονται όλο και περισσότερες επιστημονικές ενδείξεις ότι οι πατέρες που ενδιαφέρονται και μετέχουν ενεργά στη ζωή των παιδιών τους – ιδίως εκείνοι που είναι συναισθηματικά διαθέσιμοι για τα παιδιά τους- ωφελούν με τρόπο μοναδικό την ψυχική και σωματική τους υγεία. Ένας πατέρας μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά έτσι όπως δεν μπορεί μια μητέρα , ειδικά σε κάποιους τομείς όπως είναι οι σχέσεις με τους συνομηλίκους και οι επιδόσεις στο σχολείο.»

«Η ζωή των παιδιών βελτιώνεται από ένα πατέρα που είναι συναισθηματικά παρών , αξιόπιστος και ικανός να προσφέρει στα παιδιά του ανακούφιση σε περιόδους αναστάτωσης.»

«Στις έρευνες μας τα παιδιά που τα πηγαίνουν καλύτερα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους και στις σχολικές τους επιδόσεις ήταν εκείνα των οποίων οι πατέρες αναγνώριζαν τα συναισθήματα τους και επικροτούσαν τα επιτεύγματά τους.»

Τα συμπεράσματα (όπως πάντα) δικά σας!

Πολλές πληροφορίες για το ρόλο του πατέρα μπορείτε να βρείτε και στο Medlook.

Κι επειδή έχουμε καλοκαιράκι και η διάθεση μας είθισται να είναι πιο ανάλαφρη κλείνω την ανάρτηση μ’ ένα υπέροχο τραγούδι (tempo perdido) από τους Pink Martini , τους οποίους σύντομα θα απολαύσουμε και στο Λυκαβηττό. (αν δεν τον ξανακλείσουν…)

(Guest star η Τζίλντα!!!)

(30-8):2 super άχρηστες πληροφορίες

Όλα όσα θέλετε να μάθετε για μένα και ντρέπεστε να ρωτήσετε:

1. Σήμερα διαπίστωσα - για μια ακόμη φορά – ότι είμαι άνθρωπος της τελευταίας στιγμής.

2. Τρώω το καρπούζι μαζί με τα κουκούτσια (προσεχώς και με τη φλούδα…)

3. Έχω γκριζογάλανα μάτια και ύψος 1,81μ. ή 181εκ. ή 18δεκ. κι 1 εκ. ή 1μ και 81/100 ή 1810 χιλ. (επιτέλους έμαθα να κάνω μετατροπές!)

4. Τελικά ,θα είμαι στη συναυλία της Μαντόναςςςςς στο ΟΑΚΑ , αν και στην αρχή έκανα τον δύσκολο… Πέρσι είχα πάει στη συναυλία του George Michael στον ίδιο χώρο , άλλα τότε δεν έκανα τον δύσκολο…

5. Θέλω να πετάξω με αερόστατο!

6. Στην παραλία μ’ αρέσει να λύω (τι μόρφωσις!) sudoku .

7. Αυτές τις μέρες έχω φάει κόλλημα με το τραγούδι Handsfree (if you hold my hand) , το οποίο μπορείτε να ακούσετε στο podcast μου. (μην ντρέπεστε!)

8. Δεν καπνίζω και μ’ αρέσει να «τσακώνομαι» με τους συναδέλφους που καπνίζουν μέσα στο γραφείο των δασκάλων. (βασικά, το κάνω για να κυλά ευχάριστα και δημιουργικά η ώρα…)

9. Δυσκολεύομαι πολύ στο δέσιμο των κορδονιών και στους κόμπους γενικότερα…

10. Κανείς φίλος , συγγενής ή συνάδελφος δε γνωρίζει ότι διατηρώ αυτό το blog (ύποπτον…)

11. Απεχθάνομαι τη γεύση και τη μυρωδιά του ξιδιού.


Ευχαριστώ την Artanis που με προσκάλεσε να παίξω. Θα προσκαλέσω τον Apos (που έχει ήδη παίξει !!!) , την Άννα και τη flora και όποιον άλλο θέλει και δε βαριέται… (κάθε πρόσκληση κοστίζει 10 ευρώ , ευχαριστώ! ) :D

Ερωτευθείτε σε 34 λεπτά!!!

Απόψε σκέφτηκα να ξεφύγω λίγο από τη συνηθισμένη θεματολογία του blog.

Λίγο η ζέστη , λίγο η θάλασσα , λίγο οι ωραίες παρουσίες στην παραλία , το μυαλό μου άρχισε να ταξιδεύει... Αυτομάτως θυμήθηκα ένα άρθρο που είχα διαβάσει παλιότερα και μιλούσε για το πώς ερωτεύονται οι άνθρωποι.

Το αναδημοσιεύω , ώστε από σήμερα να μην έχετε καμιά δικαιολογία! Είναι πολύ απλό. Χρειάζεστε μόνο 34 λεπτά για να ερωτευθείτε!!!

Δεν το λέω εγώ αλλά ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Ο Arthur Arun (ο καθηγητής που λέγαμε,ντε…) μελέτησε πολλούς ανθρώπους που ερωτεύτηκαν και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο έρωτας χρειάζεται 3 απλά βηματάκια:

1. Βρείτε κάποιον άγνωστο ή κάποια άγνωστη της αρεσκείας σας.

2. Περάστε μισή ώρα(30 λεπτά) μαζί του/της αποκαλύπτοντας πολλές λεπτομέρειες ο ένας στον άλλο για την προσωπική σας ζωή.

3. Κοιταχτείτε βαθιά στα μάτια χωρίς να μιλάτε (ή να χαζογελάτε…) για 4 λεπτά.

Αυτό ήταν!
Καλή σας επιτυχία και τα παράπονα σας στον προφέσορα…

Εδώ , θα μάθετε περισσότερα… :)

e - δωρεές

Για να γίνει κάποιος καλός δάσκαλος δεν αρκεί μόνο η δική του προσπάθεια , αλλά χρειάζεται και το κατάλληλο εποπτικό υλικό που θα κάνει τη διδασκαλία περισσότερο ζωντανή και αποτελεσματική.

Βιβλία ,περιοδικά ,εγκυκλοπαίδειες, σλάιτς , dvd , cd-rom , τηλεοράσεις , υπολογιστές ,εκπαιδευτικά παιχνίδια , χαρτόνια , χάρτες και αφίσες είναι μερικά μόνο από τα υλικά που χρειάζεται ένας εκπαιδευτικός για να κάνει πιο ενδιαφέρον (και άρα πιο επιτυχημένο…) το μάθημα του. Αν το σχολείο ,όμως, δε διαθέτει όλα τα παραπάνω τότε τι γίνεται;

Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο ,το οποίο έγραφε ότι παρόμοια προβλήματα έλλειψης υλικών αντιμετωπίζουν και πολλά σχολεία των Η.Π.Α.

Εκεί , η λύση ήρθε από το ιντερνετ!!!

Υπάρχουν τουλάχιστον 3 sites (DonorsChoose.org , iLoveSchools.com και www.adoptaclassroom.org/ ) στα οποία οι εκπαιδευτικοί μπορούν να ζητούν πράγματα για το σχολείο και τις τάξεις τους και κάποιοι δωρητές αναλαμβάνουν να καλύψουν τα έξοδα. Οι δωρητές ως «αντάλλαγμα» παραλαμβάνουν ευχαριστήριες κάρτες από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

Η δασκάλα Melody Gutierrez λέει: «τα συγκεκριμένα sites μου επέτρεψαν να κάνω περισσότερα πράγματα με τους μαθητές μου και να γίνω πιο δημιουργική. Η τάξη έγινε ένα ομορφότερο μέρος.»

Η Claire Gaudiani , καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, πιστεύει ότι αυτά τα sites αποτελούν μια «μαγική λύση» στα προβλήματα ανισότητας που υπάρχουν στο εκπαιδευτικό συστήμα. Επίσης , τονίζει ότι μ’ αυτό τον τρόπο οι μαθητές μαθαίνουν τη δύναμη της γενναιοδωρίας.

Όλα καλά κι όλα ωραία (δε λέω…) και ίσως κάποια στιγμή να δούμε και ‘μεις κάποιο αντίστοιχο site στην Ελλάδα. Το θέμα ,όμως, για μένα είναι το πού αρχίζει και πού τελειώνει η ευθύνη της Πολιτείας για τον εξοπλισμό των σχολείων. Γιατί να φτάσουν τα σχολεία να ζητούν δωρητές και χορηγούς για να καλύψουν βασικές ανάγκες;

Μήπως ,τελικά , τέτοιου είδους καλοπροαίρετες πρωτοβουλίες δίνουν το άλλοθι σε κάποιες κυβερνήσεις να αμελούν τις δικές τους υποχρεώσεις;

Για να συσχετίσω το θέμα με την ελληνική πραγματικότητα , σας υπενθυμίζω και την προτροπή του πρωθυπουργού πριν 2 χρόνια για εξεύρεση χορηγών για τις σχολικές βιβλιοθήκες...

(Καλά , απ’ αλλού ξεκίνησα κι αλλού το πήγα… Δεν «τρώγομαι» με τίποτα!)

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Ημερίδα

Όσοι έχετε χρόνο και διάθεση μπορείτε να παρακολουθήσετε μια πολύ ενδιαφέρουσα (ελπίζω...) Ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας :

Διεθνής Ημερίδα Δυσλεξίας
Σάββατο 21 – 6 - 2008
"ΔΥΣΛΕΞΙΑ: ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ"

Το πρόγραμμα της Ημερίδας υπάρχει εδώ.

Στην Ημερίδα θα μιλήσει και ο Καθηγητής Γεώργιος Παυλίδης , ο οποίος έχει αναπτύξει τη Μέθοδο Παυλίδη για τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της Δυσλεξίας.

Πληροφορίες για τη μέθοδο Παυλίδη μπορείτε να βρείτε εδώ.

Oscar ατάκας

Καθώς η σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της , ήρθε η στιγμή να ανακοινώσω τα βραβεία καλύτερης ατάκας!

Με πολύ καλή διάθεση και αμεροληψία καταλήγω στις επόμενες δύο που -αν κι έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που τις πρωτάκουσα- με κάνουν ακόμα να χαμογελώ!

Περιττό να σας πω ότι τη στιγμή που ακούστηκαν αυτές οι ατάκες γελάσαμε όλοι αυθόρμητα , ακόμα και τα παιδιά που τις εκστόμισαν!

And the winners are:

Oscar 1
Ο δάσκαλος (moi) ,έπειτα από μία εβδομάδα διδασκαλίας κι ενασχόλησης με την ελιά και αφού χρησιμοποίησε κάθε τρόπο διδασκαλίας που μπορούσε να σκεφτεί, προσπαθεί να ελέγξει τι κατάλαβαν και τι θυμούνται οι μαθητές σχετικά με τα ελαιόδεντρα. Μέχρι εδώ όλα καλά!

Έρχεται όμως η στιγμή της επόμενης (ατυχούς) ερώτησης:

Δάσκαλος:

- Λοιπόν , παιδιά , θυμάστε τι σημαίνει «μπολιάζουμε τις ελιές» ;

Παιδιά:

- Βάζουμε τις ελιές στο μπολ;;;;


Oscar 2
Γράφω στον πίνακα μερικά παραδείγματα για ένα γραμματικό φαινόμενο που είχαμε συναντήσει στο μάθημα της Γλώσσας. Επειδή ,όμως, την ώρα που έγραφα εξηγούσα και κάποια πράγματα έκανα κάποια λαθάκια (χμμμ…). Οι μαθητές (τσακάλια!) τα παρατηρούν και με διορθώνουν.

Προσπαθώντας να δικαιολογήσω την απροσεξία μου τους λέω ότι έχουν δίκιο και ότι έκανα τα λάθη επειδή έγραφα και μίλαγα ταυτόχρονα κτλ. Τα παιδιά βρήκαν αρκετά πειστικό το επιχείρημα και θεώρησα ότι το ζήτημα θα έληγε εκεί. Γελάστηκα!

Μια μικρή πετάγεται και με απόλυτη φυσικότητα λέει το εξής τρομερό:

- Ε ,κύριε, περνάνε και τα χρόνια…!!!
(εμμέσως πλην σαφώς με αποκάλεσε πουρό ή μου φάνηκε;;;;; Και να σκεφτείτε ότι είμαι νεότερος κι από τον Sakis…)

Δεν ξέρω αν εσάς σας φάνηκαν αστείες , αλλά εμείς γελάσαμε πολύ!
Άντε και του χρόνου!!!

Το "ιδανικό" σχολείο

Ποιο είναι το ιδανικό σχολείο;

Πρόσφατα διάβασα μια συνέντευξη που έδωσε ο Υπουργός Παιδείας στην εφημερίδα «Μακεδονία». Σ’ αυτή τη συνέντευξη , λοιπόν , ο Υπουργός δίνει την εξής απάντηση στο παραπάνω ερώτημα:

«Για μένα το ιδανικό σχολείο θα ήταν αυτό το σχολείο που θα τελείωνε τις ώρες λειτουργίας του ίσως λίγο πιο αργά, 5-6 το απόγευμα, αλλά το παιδί εκείνη την ώρα θα το απελευθέρωνε και θα είχε χρόνο να σκεφτεί, να παίξει ξέγνοιαστα. Ο στόχος ο στρατηγικός να ξέρετε ότι είναι αυτός.»

Το διαβάζω κι αμέσως μια σειρά αναπάντητων ερωτήσεων κατακλύζουν το μυαλό μου , ενώ παράλληλα αισθάνομαι το αίμα μου να κινείται απειλητικά προς τα πάνω…

Έχουμε και λέμε:

1. Για ποιον είναι «ιδανικό» αυτό το σχολείο που περιγράφει ο Υπουργός;

Ίσως για τους γονείς που θα έχουν ένα ασφαλές μέρος ν’ αφήσουν τα παιδιά τους τις ατέλειωτες ώρες που εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα.

Ίσως για τους εκπαιδευτικούς ,επειδή θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

Για τους μαθητές όμως θα είναι ιδανικό; Το πρόγραμμα του Δημοτικού ξεκινάει από τις 7 το πρωί για όσους το επιθυμούν. Αν κάποιο παιδί έχει έρθει από τις 7 στο σχολείο και μένει μέχρι τις 6 το απόγευμα , σημαίνει ότι συμπληρώνει 11(!!!) ώρες παραμονής στο σχολείο! Μπορείτε να μου πείτε ποιος ενήλικος έχει (επισήμως) 11 ώρες εργασίας ή μαθημάτων καθημερινά;

Ήδη από τις τελευταίες ώρες του πρωινού προγράμματος η απόδοση των μαθητών «πέφτει» και το ενδιαφέρον τους μειώνεται δραματικά! Φανταστείτε τι όρεξη για (οποιοδήποτε) μάθημα θα έχουν μέχρι τις 6 το απόγευμα…


2. Με ποια υποδομή το ελληνικό σχολείο θα φιλοξενεί μαθητές για 11 ώρες κάθε μέρα;

Πού θα τρώνε και πού θα ξεκουράζονται οι μαθητές; Στα ιδια θρανία που κάνουν μάθημα από το πρωί; Στο δικό μου σχολείο το «εστιατόριο» είναι ένα μπουντρούμι με δύο φεγγίτες , ένα ψυγείο , ένα φούρνο μικροκυμάτων κι έξι τραπέζια. Σ΄αυτόν τον «πολιτισμένο» χώρο πρέπει να φάνε τα περίπου 90 παιδιά που παρακολουθούν το πρόγραμμα του ολοήμερου. Είναι γνωστό ,επίσης ,ότι δεν υπάρχουν ειδικοί χώροι για ξεκούραση και χαλάρωση. Και μη μου πείτε ότι παιδάκια 7 κι 9 ετών δε χρειάζονται και λίγη ξεκούραση… 11 ώρες «στο πόδι» θα τη βγάζουν;

3. Τι εννοεί ο Υπουργός όταν λέει ότι «το παιδί εκείνη την ώρα θα το απελευθέρωνε»;;;

Συγγνώμη , μιλάμε για μαθητές ή για κρατούμενους φυλακών;

4. Είναι πολύ σίγουρος ο Υπουργός ότι εκείνη την ώρα το παιδί «θα είχε χρόνο να σκεφτεί, να παίξει ξέγνοιαστα»;;;

Γιατί υποψιάζομαι ότι εκείνη την ώρα το παιδι δε θα έχει όρεξη να κάνει τίποτα άλλο , παρά να παίξει play station ή να δει τηλεόραση;

Και καλύτερα να μη συζητήσουμε το ενδεχόμενο ο καθημερινός του μαραθώνιος να συνεχίζεται σε κάποιο φροντιστήριο ή σε κάποια αθλητική δραστηριότητα ή με περαιτέρω διάβασμα στο σπίτι…

5. Γιατί αισθάνομαι ότι με απειλεί όταν μου λέει ότι «ο στόχος ο στρατηγικός να ξέρετε ότι είναι αυτός.»;;;

6. Είναι τόσο απλό λοιπόν; Το σχολείο παρατείνει τη λειτουργία του για 2 ακόμα ώρες και μετατρέπεται αυτόματα σε ιδανικό; Αλήθεια ,πώς μας είχε διαφύγει τόσα χρόνια αυτή η καταπληκτική ιδέα;;;

Ολόκληρη η συνέντευξη στο esos.

No milk today!

Μήπως έφτασε η ώρα να οργανωθούμε οι Έλληνες καταναλωτές; Είναι δυνατόν να έχουμε τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη και τα ακριβότερα προϊόντα;

Μποϊκοτάζ στο φρέσκο γάλα από 9 εώς 14 Ιουνίου!


Και για να μην το ξεχάσετε παραθέτω και σχετικό βίντεο:

Απέραντο γαλάζιο

άντρας, γυναίκα, θάλασσα, δελφίνι , νύχτα , πανσέληνος

Μαθήματα '"Matrix"

Έχετε δει την ταινία «Matrix»;

Σ’ αυτήν την ταινία -αν θυμάστε- οι ήρωες μπορούσαν να μεταφέρουν στον εγκέφαλό τους κάθε είδους γνώση και πληροφορία μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα!

Κάτι τέτοιο,λοιπόν, είναι πολύ πιθανόν να γίνεται και με τους μαθητές μας μέσα στα επόμενα 30 χρόνια!!! Την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή δήλωση έκανε ο κύριος Chris Parry , νέος Γενικός Διευθυντής του Συμβουλίου Ιδιωτικών Σχολείων στη Μεγάλη Βρετανία.

Σύμφωνα με το συγκεκριμένο κύριο , οι σημερινές μέθοδοι διδασκαλίας και μάθησης θα είναι απόλυτα ξεπερασμένες σε 30 χρόνια. Για παράδειγμα , οι μαθητές θα μπορούν να «κατεβάζουν» κατευθείαν στον εγκέφαλο τους το λεξιλόγιο κάποιας ξένης γλώσσας και το μόνο που θα τους μένει να κάνουν θα είναι τα μαθήματα γραμματικής.

Εντυπωσιακό; Εντυπωσιακότατο!!!

Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι αρνητικό για αυτόν τον τρόπο μάθησης, αλλά είμαι σίγουρος πως μέχρι να γίνει πραγματικότητα (αν γίνει...) όλο και κάποιοι θα εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους.

Προς το παρόν , το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε τις εξελίξεις…

Το σχετικό άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

H αλήθεια είναι μία...

Ευχαριστώ όλους όσους μπήκαν στον κόπο να ψηφίσουν. Έφτασε η ώρα ν' αποκαλύψω τη μία και μοναδική αλήθεια!

Λοιπόν, η αλήθεια είναι ο αριθμός 1 και το βραβείο διαίσθησης πηγαίνει στον gasbird!!! Εύγε!

Ας πάρουμε,όμως,τα πράγματα με τη σειρά:

1. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου , κέρδισα (κατόπιν εξετάσεων) μια υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό , αλλά την απέρριψα.

(ΑΛΗΘΕΙΑ! Πράγματι είχα κερδίσει αυτή την υποτροφία και με είχε δεχτει το Πανεπιστήμιο του Manchester ,αλλά δυστυχώς εξαιτίας σοβαρών οικογενειακών προβλημάτων μου ήταν αδύνατον να φύγω από την Αθήνα για 12 μήνες. Αναγκάστηκα ,λοιπόν, να μη τη δεχτώ και έχω μείνει εκτοτε με την απορία...Κλαψ! )

2. Τους τελευταίους 2 μήνες πηγαινοέρχομαι στο σχολείο χρησιμοποιώντας ποδήλατο!

(ΨΕΜΑ! Αν και μου φαίνεται καλή ιδέα , δε διαθέτω ποδήλατο , οπότε εξακολουθώ να ρυπαίνω την ατμόσφαιρα με την αυτοκινητάρα μου!)

3. Από τα 8 εως τα 15 ήμουν αθλητής ενόργανης γυμναστικής με αρκετές διακρίσεις. Σταμάτησα εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού.

(ΨΕΜΑ! Ήμουν αθλητής της ενόργανης από τα 10 εως τα 14 με μία μόνο διάκριση σε τοπικό επίπεδο. Σταμάτησα επειδή βαρέθηκα κι επειδή δεν τα πήγαινα πολύ καλά με τον προπονητή μου. )

4. Το Παιδαγωγικό ήταν η τελευταία μου επιλογή στο μηχανογραφικό. Έγινα δάσκαλος κατά τύχη!

(ΨΕΜΑ! Το Παιδαγωγικό ήταν η 4η μου επιλογή οπότε δεν μπορώ να πω ότι έγινα δάσκαλος κατά τύχη. Μάλλον πήγαινα γυρεύοντας...)

Τέλος!

Το μπλογκοπαίχνιδο του Πινόκιο

Στο παιχνιδάκι αυτό με κάλεσαν η Άννα και η Αrtanis.

Οι κανόνες:
Γράφεις 4 προτάσεις που αφορούν τον εαυτό σου.

Ζητάς από τους αναγνώστες να ψηφίσουν ποια απ’όλες είναι αληθινή.

Μόνο 1 από αυτές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ποια είναι;;;



1. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου , κέρδισα (κατόπιν εξετάσεων) μια υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό , αλλά την απέρριψα.

2. Τους τελευταίους 2 μήνες πηγαινοέρχομαι στο σχολείο χρησιμοποιώντας ποδήλατο!

3. Από τα 8 εως τα 15 ήμουν αθλητής ενόργανης γυμναστικής με αρκετές διακρίσεις. Σταμάτησα εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού.

4. Το Παιδαγωγικό ήταν η τελευταία μου επιλογή στο μηχανογραφικό. Έγινα δάσκαλος κατά τύχη!

Επιστροφή βιβλίων

Αν και δε συνηθίζω να τα πηγαίνω καλά με το ΥΠΕΠΘ (μη με πείτε προκατειλημμένο!) αυτή η απόφαση μου φάνηκε ενδιαφέρουσα…

Μιλάω ,βέβαια , για την επιστροφή των βιβλίων στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Αντί ,λοιπόν, οι μαθητές να τα πετάνε ή να τα σκίζουν ή να τα κλειδώνουν σε σκοτεινά ντουλάπια φέτος θα πρέπει να τα επιστρέψουν για ανακύκλωση.
Μ’ αυτό τον τρόπο , θα έχουμε και οικονομικό και οικολογικό όφελος!

Μέχρι εδώ καλά! Το παρακάτω σημείο ,όμως, της απόφασης μου φάνηκε επιεικώς ανεφάρμοστο:

«Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, 2008-09, οι Διευθυντές των σχολικών μονάδων καλούνται να ενημερώσουν εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές για την εφαρμογή του συστήματος της επιστροφής και επαναχρησιμοποίησης βιβλίων σε άριστη κατάσταση. Αναλυτικότερα, οι μαθητές οφείλουν να διατηρούν καθαρά τα σχολικά εγχειρίδια, τα οποία θα επιστραφούν με τη λήξη του σχολικού έτους και θα διανεμηθούν στους μαθητές που θα τους διαδεχθούν.»

Δηλαδή τώρα οι μαθητές δε θα σημειώνουν τίποτα πάνω στα βιβλία; Ούτε το όνομα τους θα γράφουν ,ούτε ημερομηνίες , ούτε στιχάκια , ούτε ζωγραφιές; Ασκήσεις δε θα συμπληρώνουν;;; Ή μήπως θα υποχρεώνονται να τις σβήσουν στο τέλος της χρονιάς;

Εκτός κι αν οι επόμενοι μαθητές θα παίρνουν τα βιβλία με συμπληρωμένες τις ασκήσεις για να γλιτώσουν οι οικογένειες από τα έξοδα των λυσαριών!!! (ακόμη μία κοινωνική προσφορά του ΥΠΕΠΘ , τρέμε Πατάκη…)

Ας μου το εξηγήσει κάποιος!!!

Ολόκληρη την απόφαση μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.

Το τέλος των διακοπών;

Εντάξει , ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός ,αλλά προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή σου , καλέ μου αναγνώστη!


Σύμφωνα με τo βρετανικό Institute for Public Policy Research, πρέπει να «πέσει ψαλίδι» στις καλοκαιρινές διακοπές! Και φανταστείτε ότι αυτό το λένε στην Αγγλία που έχουν μικρότερες διακοπές από τις δικές μας…

Ας δούμε ,όμως, πιο αναλυτικά το σκεπτικό της συγκεκριμένης δήλωσης:

α. Οι αναγνωστικές και μαθηματικές ικανότητες υποχωρούν σημαντικά όταν τα παιδιά είναι σε διακοπές,ειδικά αν τα παιδιά προέρχονται από φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.

β. Δεν έχουν όλα τα παιδιά πρόσβαση σε χρήσιμες εξωσχολικές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Συνήθως, σε τέτοιες δραστηριότητες εμπλέκονται παιδιά από ανώτερα κοινωνικά στρώματα.

γ.Τα περιστατικά νεανικής παραβατικότητας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς αυξάνονται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Το Ινστιτούτο ,λοιπόν, προτείνει οι καλοκαιρινές διακοπές να μειωθούν και το διδακτικό έτος να χωριστεί σε πέντε(5) περιόδους των οκτώ(8) εβδομάδων. Από τη μία διδακτική περίοδο στην άλλη , θα υπάρχουν διακοπές δύο(2) εβδομάδων. Ουσιαστικά , γίνεται αναδιανομή του σχολικού χρόνου και οι διακοπές δεν λιγοστεύουν απλά μεταφέρονται σε άλλες χρονικές περιόδους.

Ενδιαφέρον; Μπορεί...
Εφαρμόσιμο στην Ελλάδα; Χλωμό…

Εμένα ,πάντως, μου φάνηκαν πιο ενδιαφέρουσες οι παρακάτω διαπιστώσεις που έκανε η εκπρόσωπος του Institute for Public Policy Research :

**Τα αναλυτικά προγράμματα πρέπει να αλλάξουν , ώστε να δίνουν περισσότερες ευκαιρίες για μάθηση μέσω του παιχνιδιού.

**Η ευημερία των παιδιών αποτελεί σημαντικότατο παράγοντα μάθησης.

**Βελτιώνω τα αποτελέσματα δε σημαίνει ότι απλά εστιάζω στη Γλώσσα , στα Μαθηματικά ή στη Φυσική.

**Τα σχολεία χρειάζονται μεγαλύτερη στήριξη για να μπορέσουν να δημιουργήσουν υγιή και χαρούμενα παιδιά.

Εντάξει; Εντάξει!

Το σχετικό άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο BBC.

Ε-ε-εκδρομή!!!

Πριν λίγες μέρες , ο δυσλεξικός δάσκαλος πήρε τους ηρωϊκούς μαθητές του (που τον ανέχονται για 2η συνεχόμενη χρονιά) και πήγαν εκδρομούλα. Περιττό να σας πω ότι πέρασαν τέλεια!!! Παρατηρήστε τις φωτογραφίες και μαντέψτε ποιο μέρος επισκέφθηκαν:

α. τον Εθνικό Κήπο για να ταϊσουν τις πάπιες

β. την Κένυα για σαφάρι

γ. το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στα Σπάτα

δ. όλα τα παραπάνω

ε. το γηπεδάκι της γειτονιάς

Και τώρα το "σοβαρό" κομμάτι του post. Αν και τα περισσότερα παιδιά της τάξης συμμετείχαν, υπήρξαν δύο μαθητές που δεν ακολούθησαν το σχολείο στην εκδρομή για οικονομικούς λόγους. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και ούτε είναι τα μόνα παιδιά του σχολείου που δεν ήρθαν.

Συνήθως πρόκειται για παιδιά που προέρχονται από χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα και τα οποία -κατά τη γνώμη μου- είναι αυτά που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από μια επίσκεψη στο μουσείο , στο θέατρο ή σ' ένα ζωολογικό κήπο. Σκεφτείτε ,επίσης, και τις ψυχολογικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή η διαρκής και αναγκαστική απουσία των παιδιών από τις επισκέψεις...

Αφού ,λοιπόν, οι επισκέψεις (πολύ σωστά) αποτελούν μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος ενός σχολείου , δε θα έπρεπε να μπορούν όλοι οι μαθητές να συμμετέχουν; Μήπως θα ήταν σωστό -αν θέλουμε να μιλάμε για ίσες ευκαιρίες- το κράτος να καλύπτει τα έξοδα για κάποια παιδιά που αδυνατούν να ακολουθήσουν;

Βέβαια,στο σημείο αυτό οφείλω να αναφέρω ότι πολλές φορές στα θέατρα ή σε αλλες επισκέψεις οι αρμόδιοι επιτρέπουν (κι αυτό είναι προς τιμήν τους) να μπει κι ένας αριθμός παιδιών δωρεάν , αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα κι ούτε επαρκεί για όλους τους μαθητές των σχολείων. Μήπως ,λοιπόν, θα έπρεπε να γίνει κάτι πιο οργανωμένο από την Πολιτεία;

Πάλι προβληματίστηκα... :)

Άρνηση

Πριν από λίγους μήνες συζητούσα με τον πατέρα ενός μαθητή μου και του είπα ότι το παιδί (Δ’ Δημοτικού) παρουσιάζει κάποιες δυσκολίες στη γραφή , την ανάγνωση , την οργάνωση και τη συγκέντρωση που δε δικαιολογούνται ούτε από την ηλικία ούτε από το νοητικό δυναμικό του. Του έδωσα μάλιστα και το τηλέφωνο να επικοινωνήσει με το ΚΔΑΥ (Κέντρο Διάγνωσης Αξιολόγησης Υποστήριξης) της περιοχής για να κλείσει κάποιο ραντεβού , αν ήθελε.

Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε στο σχολείο η μητέρα του μαθητή και βέβαια της είπα όλα αυτά που είχα συζητήσει με το σύζυγό της και τη ρώτησα αν είχαν κάνει κάτι ή εάν σκόπευαν να κάνουν κάτι.

Η απάντηση της ήταν αποστομωτική: «Α , μπα! Ο Χ. δεν έχει καμιά μαθησιακή δυσκολία είναι απλά τεμπέλης. Τον ξέρω πολύ καλά.»

Μετά απ’ αυτό , εγω μαζεύτηκα και άρχισα να λέω τα τυπικά που λέμε οι δάσκαλοι : «Να προσπαθεί περισσότερο , να διαβάζει περισσότερο» κτλ.

Δυστυχώς , δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώ τέτοια αντιμετώπιση. Πάλι πριν δύο χρόνια σε παρόμοια συζήτηση , η μητέρα ενός μαθητή με κατηγόρησε ότι «του έχω βγάλει το όνομα»!!!. Μάταια προσπαθούσα να της εξηγήσω τι είναι οι μαθησιακές δυσκολίες και ότι δεν είναι κακό να το ψάξει το θέμα. Ήταν ανένδοτη! Εννοείται ότι δεν ξαναείπα τίποτα και περιορίστηκα στα τυπικά.

Τρίτο περιστατικό πριν από πέντε χρόνια στο ιδιωτικό. Η μητέρα της μαθήτριας δύσπιστη. «Μα την ξέρω την κόρη μου , είναι απλά τεμπέλα. Το ίδιο μου λέει και η δασκάλα που έχω στο σπίτι!!!» (ας μη σχολιάσω τη «συνάδελφο»…) Είναι τυχαίο άραγε που το κοριτσάκι αυτό (Β’Δημοτικού) συχνά πυκνά μου έλεγε: «Εγώ κύριε είμαι τεμπέλα»;;;

Και στις τρεις περιπτώσεις , οι γονείς αρνήθηκαν να συνεργαστούν με το δάσκαλο της τάξης (εμένα) και έβγαλαν τα δικά τους συμπεράσματα. Προτίμησαν να βάλουν την ταμπέλα του τεμπέλη στο παιδί τους παρά να σκεφτούν ότι μπορεί να υπάρχει κι άλλη εξήγηση.

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι αυτά τα παιδιά έχασαν την ευκαιρία να έχουν μια καλύτερη σχολική πορεία -με ό,τι αυτό συνεπάγεται - εξαιτίας της στενοκεφαλιάς των γονιών τους!

Και το θέμα είναι ότι το σχολείο δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο χρόνια. Είναι δώδεκα χρόνια! Δώδεκα χρόνια κατά τα οποία οι μαθητές αυτοί θα βρίσκονται στο περιθώριο της μαθησιακής διαδικασίας (μακάρι να διαψευστώ!) με άγνωστες συνέπειες για την αυτοεκτίμηση τους , τη συμπεριφορά τους και την περαιτέρω πορεία τους...

Τι να πω και τι να γράψω;

Για μια ακόμη φορά θα προτείνω σε όλους (γονείς και εκπαιδευτικούς) να διαβάσουν το βιβλίο της Φλωράτου «Μαθησιακές Δυσκολίες και όχι Τεμπελιά». Ο τίτλος τα λέει όλα!!!

(Όχι, δεν κάνω διαφήμιση , αλλά το καλό πρέπει να λέγεται!)

Α! Και βέβαια πρέπει να παραδεχτώ ότι υπάρχουν και καταπληκτικοί γονείς που είναι πολύ συνεργάσιμοι και θετικοί άνθρωποι.

Αυτά!

Ελλάδα - Φινλανδία σημειώσατε Χ

Τα τελευταία χρόνια πολύς ντόρος γίνεται για το εκπαιδευτικό σύστημα της συμπαθούς Φινλανδίας. Η Φινλανδία έτσι , η Φινλανδία αλλιώς , η Φινλανδία παραλλιώς και δε συμμαζεύεται…

Αιτία για όλες αυτές τις συζητήσεις περί φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι τα αποτελέσματα του παγκόσμιου μαθητικού διαγωνισμού PISA, στον οποίο οι Φινλανδοί μαθητές πρωτεύουν σε τομείς όπως η κατανόηση κειμένου , τα μαθηματικά και οι φυσικές επιστήμες. Αντιθέτως , οι δικοί μας μαθητές δε φαίνεται να τα πάνε πολύ καλά (για να το θέσω κομψά!!!) κι αυτό δείχνει να ανησυχεί τους εγχώριους ανευθυνουπεύθυνους…

Προσωπικά , οι συγκρίσεις τέτοιου είδους μου φαίνονται ενδιαφέρουσες , αν και δεν πιστεύω ότι μπορούμε να εξάγουμε κάποια ασφαλή κι εφαρμόσιμα συμπεράσματα.

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι το γεγονός ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα συγκρίνονται μόνο με βάση τις επιδόσεις των μαθητών σε κάποια γνωστικά αντικείμενα. Το σχολείο ,δηλαδή, αντιμετωπίζεται ως θεσμός παροχής γνώσεων και τίποτα άλλο!

Δεν υποτιμώ καθόλου τη σπουδαιότητα της απόκτησης γνώσεων , αλλά
νομίζω πως το σχολείο πρέπει να παρέχει ευρύτερη παιδεία και να μην είναι μόνο βαθμοί και εξετάσεις. Επιπλέον , σ΄ αυτούς τους διαγωνισμούς PISA ποτέ δε φαίνεται τι σκέφτονται ή τι νιώθουν οι μαθητές για το σχολείο!

Με μεγάλη έκπληξη , λοιπόν, ανακάλυψα μία παλιότερη έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που αποκαλύπτει τι νιώθουν οι μαθητές για το σχολείο σε 35 χώρες. Μέσα στις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις υπάρχει και μία (σελ. 36) που ρωτάει τους μαθητές πόσο τους αρέσει το σχολείο. Οι πιθανές απαντήσεις είναι τέσσερις:

Μου αρέσει πολύ.
Μου αρέσει λίγο.
Δε μου αρέσει.
Δε μου αρέσει καθόλου.

Τα αποτελέσματα ,λοιπόν, στους 11χρονους μαθητές είναι τα εξής:

Μου αρέσει πολύ δήλωσαν:

1.Σκόπια (κορίτσια 89,1% - αγόρια 83,4%)
2.Μάλτα (κορίτσια 61,6% - αγόρια 62,5%)
3.Αυστρία ( κορίτσια 60,4% - αγόρια 59,8%)
4.Ελλάδα ( κορίτσια 55,2% - αγόρια 48,1%)



34. Φινλανδία (κορίτσια 12,7% - αγόρια 8,4%)



Ακολουθούν τα αποτελέσματα στους 15χρονους:

Μου αρέσει πολύ δήλωσαν:

1.Σκόπια (κορίτσια 57,9% - αγόρια 52,0%)
2.Σλοβενία (κορίτσια 36,1% - αγόρια 35,3%)
3.Ουγγαρία (κορίτσια 38% - αγόρια 21,8%)


18.Ελλάδα (κορίτσια 15,7% - αγόρια 13,9%)



35. Φινλανδία (κορίτσια 4,5% - αγόρια 4%)


Να ,λοιπόν, και μία έρευνα στην οποία η Ελλάδα προηγείται και η Φινλανδία πιάνει πάτο στην κυριολεξία! Μπορεί οι Φινλανδοί να μας περνάνε στo διαγωνισμό PISA αλλά και 'μεις τους "τρώμε" σ' αυτήν την έρευνα , οπότε είμαστε ισοπαλία!!! :)

Γιατί να προβληματιζόμαστε εμείς με τα αποτελέσματα του PISA και όχι οι αγαπητοί Φινλανδοί με τις απαντήσεις σε αυτή την έρευνα;

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θέλω να μοιάσουμε στη Φινλανδία… !!!

Η σχετική έρευνα υπάρχει εδώ.

4 χρόνια κάθε τάξη!

Η ταινία "Της κακομοίρας" είναι μια από τις αγαπημένες μου! Την έχω δει ουκ ολίγες φορές. Κατά τη γνώμη μου , ο Χατζηχρήστος είναι αξεπέραστος στο ρόλο του μπακαλόγατου Ζήκου και δίνει ανεπανάληπτο ρεσιτάλ ατάκας!

Στη σχολή , είχαμε φτάσει στο σημείο εγώ κι οι φίλοι μου να συνεννοούμαστε αποκλειστικά με ατάκες από τη συγκεκριμένη ταινία! Μέσα ,λοιπόν, σ' αυτό το χαμό ο Ζήκος διατυπώνει (εμμέσως πλην σαφώς) και κάποιες απόψεις για την εκπαίδευση και το σχολείο. Αξίζει να τις θυμηθούμε και να τις προσέξουμε ιδιαιτέρως...!!! :)

Καλή διασκέδαση!

Μπλογκοπαίχνιδο 2

Έπειτα από πρόσκληση της Artanis , αποφάσισα κι εγώ να παίξω το επόμενο παιχνιδάκι. Καλλιο αργά παρά ποτέ! Νομίζω πως πρέπει να το έχει παιξει όλο το μπλογκοχωριό ,οπότε δεν ξέρω ποιον να καλέσω! Πάντως όσοι θέλετε , be my guests!

-Γιατί κλαις;
Δεν κλαίω!
-Γιατί δεν κλαις;
Γιατί έτσι έχω "εκπαιδευτεί" από μικρός! Όπως λένε κι οι Cure "Boys don't cry"...
-Πού είναι ο βάλτος;
Κάπου μακριά από 'δω!
-Ποιος και πού είναι ο δεσμοφύλακας;
Τον φυλάκισα! Ζήστε ελεύθερα!!!
- Πού συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο;
Στον εγκέφαλό μου.

- Περιφρονείς κάτι;
Όσους περιφρονούν και όσους δεν μπορούν να δείξουν καθόλου κατανόηση.
- Θα ερωτευόσουν για πάντα;
Μου το εύχομαι...
- Γιατί πουλιούνται τα «έργα τέχνης»;
Κάπως πρέπει να ζήσουν και οι καλλιτέχνες...
- Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά από την προηγούμενη ερώτηση;
Ας αφαιρεθούν...
-Do you remember revolution?
Ναι , ήταν το συγκρότημα του Prince!
- Θα ανέβαινες ένα βουνό αν το επέβαλε το ωροσκόπιό σου;
Oxι! "Παίρνω" τα βουνά μόνο όποτε θέλω.

-Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ' τον πάγο;

Μην ξύνεις πληγές! Δεν είχα ποτέ παππού...
- Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι;
Το μόνο που σκέφτομαι είναι ένα απέραντο λιβάδι με παπαρούνες λουσμένες στον ανοιξιάτικο ήλιο.
- Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, αν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε απ’ το νόμο;
Όχι , υπάρχουν και οι εσωτερικοί νόμοι.
- Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών, αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν πρόκειται να σας συλλάβουν;
Αν είχα ένα καλό κίνητρο , θα το έκανα!

-Θα σκότωνες τον Μπους αν σου χάριζαν δέκα λαχταριστά εκλέρ;
Δεν σκοτώνω!
-Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια;
Αν είχαν αστέρια , όπωσδηποτε!
- Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος;
Όχι! Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι ισχυρότατο. Θα προτιμούσα να πέσω στη θαλασσίτσα ή σε μια πισίνα για να μου φτιάξει η διάθεση και να σταματήσω να είμαι θλιμμένος!

Κατ' οίκον εργασίες

Κάθε φορά που τα σχολεία κλείνουν για τις διακοπές του Πάσχα αναρωτιέμαι αν πρέπει να δωσω εργασίες στους μαθητές μου ή όχι. Πάντα παίρνω την απόφαση να μη δώσω κάτι παραπάνω , αλλά να έχουν τα μαθήματα που θα είχαν εάν ακολουθούσε ένα κανονικό Σαββατοκύριακο.

Γενικά , η άποψη μου για τις κατ’ οίκον εργασίες είναι πως πρέπει να είναι λίγες , προσεκτικά επιλεγμένες , να έχουν προηγηθεί παρόμοιες στην τάξη , να μη βαθμολογούνται και να μπορούν οι περισσότεροι μαθητές να τις κάνουν μόνοι τους.

Οι λόγοι που επιλέγω να αναθέσω στους μαθητές μου κατ’ οίκον εργασίες (συνήθως φυλλάδια) είναι δύο: α) περαιτέρω εξάσκηση των μαθητών , γιατί ο σχολικός χρόνος δεν επαρκεί και β) να διαπιστώσω τι κατάλαβαν και τι όχι τα παιδιά ώστε αν χρειαστεί να το ξαναδιδάξω.

Βέβαια , το β επιτυγχάνεται μόνο αν οι μαθητές συμπληρώνουν οι ίδιοι τις ασκήσεις. Διαφορετικά , διαπιστώνω ποιες είναι οι ελλείψεις και οι αδυναμίες των γονέων…

Επίσης , θεωρώ σημαντικό να γίνεται διόρθωση κάποιων ασκήσεων μέσα στην τάξη , ώστε να έχουν τη δυνατότητα και οι πιο αδύναμοι μαθητές να συμπληρώσουν αυτές που τους δυσκόλεψαν και γενικά να ακούσω ποιες παρανοήσεις δημιουργήθηκαν.

«Και που θες να καταλήξεις ;» , ακούω να ρωτάνε κάποιοι…

Λοιπόν , θέλω να καταλήξω σε μια έρευνα που διάβασα πρόσφατα για τη χρησιμότητα των εργασιών στο σπίτι! Σύμφωνα μ’ αυτήν την έρευνα ,που διεξήχθη στις Η.Π.Α. από το Duke University της North Carolina, οι κατ’ οίκον εργασίες δε βοηθάνε τους μαθητές του Δημοτικού να βελτιώσουν τους βαθμούς τους.

Αντίθετα , στη Δευτεροβάθμια οι μαθητές βελτιώνονται όταν κάνουν τακτικά τις εργασίες τους. Η έρευνα έδειξε ότι η αποτελεσματικότητα των εργασιών εξαρτάται από το είδος τους κι από την ποσότητα.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό γίνεται επειδή α)οι μαθητές του Δημοτικού κουράζονται πολύ γρήγορα β) δεν έχουν την ικανότητα να μελετήσουν αποτελεσματικά και γ) επειδή η προσοχή τους αποσπάται πολύ εύκολα.

Η πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γονέων Εκπαιδευτικών τονίζει ότι τα παιδιά επιστρέφουν στο σπίτι κουρασμένα οπότε δεν έχουν όρεξη να κάνουν κι άλλες εργασίες.

Βέβαια , υπάρχει και ο αντίλογος. Ένας διευθυντής Δημοτικού λέει ότι χωρίς τις εργασίες αυτές οι μαθητές δε θα αποκτούσαν εμπιστοσύνη στις ικανότητες τους.

Στην Αγγλία ,πάντως, η Ένωση Εκπαιδευτικών δήλωσε ότι οι κατ’ οίκον εργασίες πρέπει να «εξαφανιστούν» από το Δημοτικό γιατί προκαλούν άγχος στους μαθητές.

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στην εφημερίδα Evening Standard , ενώ τις απόψεις του ΥΠΕΠΘ για το θέμα μπορείτε να τις βρείτε εδώ (θέμα 6ο).

Και λίγο χιούμορ για το θέμα από τη συνάδελφο apotinedra.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Επιβιώνοντας στο Μπαγκλαντές

Με αφορμή την προηγούμενη μου ανάρτηση , έψαξα να βρώ περισσότερες πληροφορίες για τα παιδιά που εγκαταλείπουν ή δεν ξεκινάνε ποτέ το σχολείο. Ψάχνοντας , λοιπόν, έπεσα πάνω σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που μιλούσε για τα παιδιά του Μπαγκλαντές.

Το παρουσιάζω αμέσως:

Εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο εγκαταλείπουν το σχολείο για να στηρίξουν οικονομικά τις οικογένειες τους. Υπολογίζεται πως 218 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 5-17 εργάζονται στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Μία απ’ αυτές τις χώρες είναι και το Μπαγκλαντές. Ο αριθμός των παιδιών που εργάζονται παράνομα σ΄αυτή τη χώρα της Ασίας ανέρχεται στα 5 εκατομμύρια! Παιδια ηλικίας 8 ετών και ανω εργάζονται σε εργοστάσια , επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή.

Ο Ujjal Muttin είναι ένα αγόρι 10 χρονών. Σταμάτησε το σχολείο κι άρχισε να δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο γυαλιού. Εργάζεται 16 ώρες την ημέρα , 6 μέρες την εβδομάδα. Για όλες αυτές τις ώρες κερδίζει λίγο παραπάνω από 1$ την ημέρα.
Η μητέρα του αναφέρει πως τον έστειλε στο εργοστάσιο γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή. Ο μισθός του άντρα της φτάνει μόνο για το ενοίκιο και το ρύζι. Αισθάνεται άσχημα που δεν μπορεί να τον στείλει σχολείο αλλά είναι θέμα επιβίωσης.

Ο Ujjal λέει ότι αισθάνεται χαρούμενος που βοηθάει την οικογένεια του αλλά του λείπει το σχολείο.

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι στο Μπαγκλαντές οι γονείς πρέπει να πληρώνουν για την εκπαίδευση των αγοριών μετά την ηλικία των 10 ετών. Αντίθετα , η εκπαίδευση των κοριτσιών είναι δωρεάν για όλες τις ηλικίες.

Αυτό , όμως , δε φαίνεται να εμποδίζει τους γονείς να στείλουν τις κόρες τους στη δουλειά. Κορίτσια ηλικίας 10 ετών δουλεύουν σε ένα εργοστάσιο για 12 ώρες την ημέρα , 6 μέρες την εβδομάδα για μόλις 70 σεντς! Λένε ότι είναι χαρούμενα και θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό!

Η χώρα δέχεται διεθνείς πιέσεις για να σταματήσει το πρόβλημα της παιδικής εργασίας. Ωστόσο , πολλοί απ ‘ αυτούς που κατηγορούν την κυβέρνηση ξεχνούν ότι η παιδική εργασία εξασφαλίζει την επιβίωση σε πολλές οικογένειες…

Ο Basudeb Maitra Basu εκπρόσωπος μιας μη κυβερνητικής Οργάνωσης για τα παιδιά δήλωσε ότι: «κανείς γονιός δε θέλει να στείλει τα παιδιά του να δουλέψουν ειδικά σε επικίνδυνες συνθήκες. Τα στέλνουν στα εργοστάσια για να σώσουν τις οικογένειες τους».

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ , ενώ το σχετικό βίντεο μπορείτε να το παρακολουθήσετε εδώ.