Ιδανικές συνθήκες μάθησης...

Μια πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Reading (Αγγλία) κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν στις σχολικές αίθουσες σχετίζονται άμεσα με τη γνωστική επίδοση των μαθητών.

Συγκεκριμένα , οι ερευνητές βρήκαν ότι η ποιότητα του αέρα και η θερμοκρασία των αιθουσών είναι πολλές φορές ακατάλληλες για μάθημα. Στα σχολεία που επισκεφθήκαν (8 Δημοτικά), το CO2 ήταν έως και 3,5 φορές υψηλότερο απ’ το ανώτερο επιτρεπτό όριο και η θερμοκρασία εκτός ιδανικών ορίων.

Οι ερευνητές μελέτησαν τους χρόνους αντίδρασης και τη μνήμη των μαθητών και διαπίστωσαν πως ,όταν το CO2(διοξείδιο του άνθρακα) ήταν αυξημένο, οι χρόνοι αντίδρασης γίνονταν πιο αργοί και οι μνημονικές ικανότητες των μαθητών επηρεάζονταν αρνητικά. Επίσης , οι μαθητές παρουσίαζαν υπνηλία! (και τόσα χρόνια πίστευα ότι έφταιγα εγώ…!)

Οι ειδικοί ,λοιπόν, προτείνουν:
-Οι αίθουσες να εφοδιαστούν με μετρητές θερμοκρασίας , υγρασίας και CO2.
-Οι τάξεις να αερίζονται αμέσως μόλις το CO2 υπερβεί τα επιτρεπτά όρια.
-Η θερμοκρασία να διατηρείται (πώς;;;) εντός των ιδανικών ορίων: 20-22 βαθμοί Κελσίου το χειμώνα και 22-24 το καλοκαίρι.
-Να ανοίγονται τακτικά τα παράθυρα.
-Να χρησιμοποιούνται άοσμα καθαριστικά.

Ίσως για κάποιον που δεν έχει εργαστεί σε σχολείο αυτά να φαίνονται υπερβολικά. Η αλήθεια είναι ,όμως, πως όταν είσαι σε μια αίθουσα με 20-25 μπόμπιρες και η παραμικρή λεπτομέρεια παίζει το ρόλο της.

Τα παραπάνω μου θύμισαν μια χρονιά που δίδασκα σε αίθουσα ,την οποία από το πρωϊ την έβλεπε ο ήλιος (ευήλια που λένε…). Περιττό να σας πω ότι κατά τους μήνες Σεπτέμβριο , Μάιο και Ιούνιο ήταν μαρτύριο να μπαίνεις μέσα και να κάνεις μάθημα. Η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 30 βαθμούς και ούτε οι μαθητές ούτε εγώ αισθάνομασταν βολικά. Εννοείται πως τέντες ή ανεμιστήρες οροφής δεν υπήρχαν! Όταν βγαίναμε για διάλειμμα ήμασταν ήδη ιδρωμένοι!!! Αντε μετά να ζητήσεις από τα παιδιά να είναι συγκεντρωμένα και προσεχτικά!

Το αποκορύφωμα ήταν ότι δεν μπορούσαμε καν ν’ανοίξουμε τα παράθυρα , επειδή το σχολείο ήταν δίπλα σε κεντρικότατη λεωφόρο και η ηχορύπανση απ’ τις νταλίκες και τ’ αυτοκίνητα έκανε πάρτι στ’ αυτιά μας! Ας μη μιλήσω και για τους ρύπους που θα έμπαιναν στην τάξη…
Ως μοναδική λύση ,λοιπόν, είχα βρει ν’ ανοίγω την πόρτα της αίθουσας και να μπαίνει λίγη δροσιά από το διάδρομο , αλλά (όπως καταλαβαίνετε) την ίδια ιδέα είχαν και οι δάσκαλοι των γειτονικών τάξεων! Άλλη διάσπαση από ‘κει! Οι μαθητές άκουγαν το μάθημα που γινόταν σε 3 τάξεις ταυτόχρονα…

Αυτές είναι οι ιδανικές συνθήκες μάθησης που επικρατούν σε πολλά ελληνικά σχολεία και ‘γω αναρωτιέμαι: όταν ο ΟΣΚ (Oργανισμός Σχολικών Κτιρίων) κατασκευάζει σχολεία γνωρίζει ότι εκεί μέσα θα μπουν άνθρωποι ή νομίζει ότι θα αποθηκεύσουμε σακιά με πατάτες;;;

Αυτά για σήμερα! Καλό μήνα!

Η σχετική έρευνα υπάρχει εδώ.