1/12/07

Σχολείο και βαθμολογία τριμήνου


Κάθε χρόνο τέτοια εποχή , η ίδια ιστορία. Οι διευθυντές ζητάνε να ετοιμάσουμε τη βαθμολογία τριμήνου και μένα με πιάνουν τα νεύρα μου!!! Αίσχος!!! Δε θέλω να παραδώσω αυτό το παλιόχαρτο με τους βαθμούς των μαθητών μου!

Οι διευθυντές βέβαια δε φταίνε , αλλά και ‘γω έχω τους λόγους μου που δε θέλω ν’ ακούω και να βλέπω ελέγχους:

1ον Θεωρώ ότι ο έλεγχος είναι ένα έγγραφο άνευ αξίας που δεν πρόκειται να βοηθήσει τους μαθητές μου (ειδικά τους πιο αδύναμους).
2ον Αποπροσανατολίζει όλη τη σχολική διαδικασία. Οι μαθητές διαβάζουν και μαθαίνουν(;;;) για να πάρουν καλό βαθμό στον έλεγχο και όχι επειδή αυτά που τους διδάσκουμε είναι χρήσιμα και ενδιαφέροντα (είναι;;;).
3ον Ενδέχεται να δημιουργηθούν άσχημες καταστάσεις στο σπίτι (γκρίνιες , φωνές , τιμωρίες κλπ.) .
4ον Φορτώνει τους μαθητές μας με περιττό άγχος.
5ον Με τους ελέγχους βάζουμε «ταμπέλα» στους μαθητές μας από πολύ μικρή ηλικία (αλήθεια , ποιος ανεγκέφαλος σκέφτηκε ότι τα τριτάκια πρέπει να παίρνουν βαθμούς;) .
6ον Αυτό το χαρτί δε δίνει καμια ουσιαστική πληροφορία στους γονείς.
7ον Κατά βάθος , δηλητηριάζεται η σχέση μαθητή-δασκάλου και μαθητή-σχολείου.
8ον Η βαθμολόγηση είναι υποκειμενική διαδικασία.

Αντί ,λοιπόν, το σχολείο να παίζει το ρόλο του ιεροεξεταστή-βαθμολογητή καλά θα κάνει να ψάξει τις αιτίες της σχολικής αποτυχίας και να βρει τρόπους να βοηθήσει όλους τους μαθητές να μάθουν και να ενταχθούν ομαλά στο εκπ/κο σύστημα. Μέχρι ,όμως, να γίνει κάτι τέτοιο , ο μόνος βαθμός που θα βάζω με χαρά κάθε τρίμηνο θα είναι ένα ωραιότατο 0 (μηδέν) στο Υπουργείο Παιδείας, στο Παιδαγωγικό(;) Ινστιτούτο και σε μένα που συνεχίζω να συμπληρώνω ελέγχους…

Για να μην παρεξηγηθώ , σπεύδω να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι εναντίον των επαναληπτικών κριτηρίων ή των διαγωνισμάτων κλπ. Αυτό που με ενοχλεί είναι η επισημότητα που δίνεται σε ένα «χαρτί». Την ημέρα των ελέγχων θα μπορούσαμε να έχουμε συνάντηση και συζήτηση με τους γονείς σχετικά με την πρόοδο των παιδιών τους,όπως ήδη κάνουμε, αλλά χωρίς να πρέπει να δώσουμε βαθμούς. Καλύτερα θα ήταν να δώσουμε στους γονείς ένα φάκελο με τις εργασίες και τα κριτήρια του παιδιού,ώστε να έχουν μια σαφή εικόνα γι’ αυτά που τουs λέμε.

Υπάρχουν και κάποιοι εκπ/κοι που ισυρίζονται ότι οι έλεγχοι είναι επιβράβευση για την προσπάθεια των καλών μαθητών. Μα τα θετικά σχόλια και η επιτυχία που βιώνουν οι καλοί μαθητές δεν είναι από μόνα τους μία επιβράβευση;

Κλείνοντας , θα ήθελα να πω ότι οι παραπάνω απόψεις αναφέρονται κυρίως στο Δημοτικό και ίσως στο Γυμνάσιο , αν και δεν έχω εμπειρία από τη δευτεροβάθμια. Δεν ξέρω πόσοι συμφωνούν ή διαφωνούν με τις απόψεις μου , αλλά θα ήθελα πολύ ν’ ακούσω και απόψεις άλλων εκπαιδευτικών ή και γονιών για το θέμα.

Καλό μήνα!

11 σχόλια:

marilia είπε...

Καλό μήνα, συνάδερφε!

Κι εγώ σιχαίνομαι την παράδοση της βαθμολογίας και τη διαδικασία της "καθωσπρέπει εμφάνισης" και του "επιστημονικά τεκμηριωμένου λόγου" κατά την ώρα της... παράδοσης του ελέγχου. Στεκόμαστε ωσάν γιατροί, έχοντας τη διάγνωση ανά χείρας και ο καθένας με πλήρη μυστικότητα και τήρηση πρωτεραιότητας εισέρχεται στην τάξη και... ακούει για το "βλαστάρι" του όσα του 'χουμε μαζέψει ένα τρίμηνο! Μπλιάχ δηλαδή! Αλλά τι να κάνεις; Μπορείς να κάνεις κι αλλιώς; Αφού... "είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας", λέει...

Ψυχραιμία και υπομονή!

- είπε...

Συμφωνώ με τις απόψεις σου.
Πιστεύω ότι το θέμα είναι γενικότερο και αφορά το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος.
Έξι χρόνια έχουν περάσει από την στιγμή που τέλειωσα το λύκειο και η νοοτροπία που αναγκαζόμουν να έχω, ήταν καθαρά βαθμοθηρική, αφού οι "προφορικοί" βαθμοί, θα μου έδιναν επιπλέον μόρια.
Μπορεί τα παιδιά του δημοτικού να μην σκέφτονται τις πανελλαδικές, αλλά αυτή η νοοτροπία δημιουργείται από τις μικρές ηλικίες.
Το σχολείο πρέπει να παρέχει ουσιαστική γνώση στους μαθητές και να μην τους προετοιμάζει απλά για τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Ελπίζω οι φωνές των δασκάλων που προβληματίζονται, να ακούγονται, μήπως και αλλάξει τίποτα...

ΥΓ.Θα με ενδιέφερε η άποψή σου, ως δάσκαλος, για τους προβληματισμούς μου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
http://kai-twra-ti.blogspot.com/2007/11/blog-post_27.html

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

@ marilia

Οτιδήποτε είναι μέρος της εκπ/κης διαδικασίας πρέπει να το δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα;

@ στέφανος

οι φωνές των δασκάλων δεν ακούγονται! Θα σκεφτώ το θέμα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και θα σου απαντήσω.

Lina είπε...

αχ αυτή η αξιολόγηση!

η περιγραφική αξιολόγηση είναι για μένα το καλύτερο που μπορουμε να κάνουμε. Προσφάτω έμαθα πως όταν έγινε λόγος παλιότερα για περιγραφική αξιολόγηση αντέδρασαν οι τότε εκπαιδευτικοί. (προφανώς κάποιοι το θεωρούν πιό εύκολο να βάζουν απλά έναν αριθμό, απ το να προσπαθήοσυν να γνωρίσουν σε βάθος το κάθε παιδί ξεχωριστά)

Unknown είπε...

Καλησπέρα, ανακάλυψα το blog σου μέσω αυτού της Λίνας και μου άρεσαν τα ποστ σου. Είμαι κι εγώ συνάδελφος, αλλά διδάσκω νέα ελληνικά ως ξένη γλώσσα σε ξένους, ενήλικους, σε άλλη χώρα (και δεν είμαι ελληνίδα). Θα σε διαβάζω τακτικά! Καλό κουράγιο! :-)

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

@ >lina
Lina,συμφωνώ! Αν έχω να διαλέξω μεταξύ βαθμολόγησης ή περιγραφικής αξιολόγησης , διαλέγω το δεύτερο.

@ irina

Καλό κουράγιο,επίσης! Ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια!

περαστική είπε...

Τι μου θύμησες τώρα??? όταν ήμουν Ε' δημοτικού ξαφνικά οι βαθμοί μου έπεσαν όπως και όλων των συμμαθητών μου που κατά παράδοση "αριστεύανε" (ήμασταν πολλά ξεφτέρια!!!) στους βαθμούς εκτός από ένα κοριτσάκι. Ζώντας όμως σε ένα μικρό χωριό τότε, μαθεύτηκε σύντομα, πως η "μαμά" της είχε πιάσει τον δάσκαλο και τον είχε αναγκάσει, δεν ξέρω με ποιο τρόπο, να κατεβάσει ολονών τους βαθμούς για να ξεχωρίζει η κόρη της (καθότι πλησιάζανε παρελάσεις και σημαίες!!!). Όσο και αν με είχε πειράξει τότε η στάση του δασκάλου, τουλάχιστον έμαθα να μην ενδιαφέρομαι καθόλου για τους βαθμούς, και πώς δεν αντιπροσωπεύουν απολύτως τπτ. Φυσικά μπορείτε να μαντέψετε πως το συγκεκριμένο άτομο που μέχρι το γυμνάσιο του χωριού πάντα, ήταν σημαιοφόρος, τόσο στο λύκειο (στην πόλη) όσο και στις πανελλαδικές πάτωσε...

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

Τι να πει κανείς... Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία σου! Τουλάχιστον, έμαθες ότι οι βαθμοί είναι ανούσιοι. Απορώ γιατί δεν τους έχουμε καταργήσει ακόμα!

asinartisies είπε...

Εγώ είμαι σε Γυμνάσιο. Θα συμφωνήσω με τα περισσότερα από όσα υποστηρίζεις. Ωστόσο και οι "κακοί" μαθητές χρειάζονται ένα μπούσουλα για να ξέρουν που βαδίζουν. Έχω 180 μαθητές. Σκέψου: αν γινόταν η αξιολόγηση μέσω συζητησης επί (180)φακέλων με τους γονείς και τους μαθητές, δε θα μας έφτανε όχι ένα τρίμηνο, ούτε ένας χρόνος. Αυτό επειδή τα προβλήματα είναι τόσο πολύπλοκα που δε λύνονται σε μία συζήτηση. Δεν ξέρω ρε δάσκαλε , κάπου αλλού είναι η λύση. Θα τη βρούμε, στην αρχή είμαστε... Ελπίζω.
asinartisies

(αναγκάστηκα να φτιάξω google λογαριασμό για να απαντήσω. Γιατί έχεις κλειστά τα σχόλια άλλων βlogger; πχ wordpress kai pathfinder η ανωνύμων)

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

Καλώς την!Καταλαβαίνω τι εννοείς. Μάλλον μπαίνεις σε πολλά τμήματα για λίγες ώρες κάθε εβδομάδα οπότε για σένα θα ήταν πραγματικά δύσκολο, όσο καλή διάθεση και να έχεις. Σκέψου,όμως, ότι ένας δάσκαλος στο Δημοτικό είναι μαζί με τους μαθητές του για 24 διδακτικές ώρες κάθε εβδομάδα και πολλές φορές για δυο συνεχόμενα χρόνια. Άρα τους γνωρίζει πολύ καλά και μπορεί σχετικά εύκολα να κάνει μια διαφορετική αξιολόγηση από την εκνευριστική και ανούσια βαθμολόγηση.Το ίδιο περίπου ισχυει και για κάποιον καθηγητή(π.χ. φιλόλογο) που μπαίνει πολλές ώρες σε κάποιο τμήμα. Λες ότι πρέπει και οι "κακοί" να έχουν ένα μπούσουλα. Συμφωνώ , αλλά δεν καταλαβαίνω πως μπορεί η βαθμολογία να τους βοηθήσει. Για να βοηθηθούν πραγματικά πρέπει να τους δώσουμε συγκεκριμένες οδηγίες , αφού πρώτα κατανοήσουμε τα αίτια της μειωμένης τους επίδοσης και τους απαλλάξουμε από το άγχος της βαθμολογίας. Όπως θα ξέρεις,το άγχος μπλοκάρει τη μάθηση. Τελικά , πιστεύω πως αν αφήσουμε μόνο τους βαθμούς για μπούσουλα , τότε οι μαθητές μας θα "χαθούν"! Ας ελπίσουμε να βρεθεί καποια λύση , αν και δεν είμαι πολύ αισιόδοξος...

Δεν ήξερα ότι έχω κλειστά τα σχόλια! Θα προσπαθήσω να το διορθώσω ,αλλά δεν είμαι και τόσο καλός σ' αυτά τα θέματα. Ελπίζω να μη σε έβαλα σε μεγάλη ταλαιπωρία...

Ανώνυμος είπε...

Ειμαι μαθητης 3 γυμνασου οταν πιγενο ιδιαιτερο σχολειο ΟΛΥΜΠΙΟΝ και η τα απογευματα ειμαι σε ιδιαιτερα και εγο μια ασκησι στιν φυσικι και η καθιγιτρια μου λει(ΠΙΓΓΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΙΓΙΤΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ Σ ΚΑΙ Σ ΕΚΕΝΑ ΤΙΣ ΑΣΚΙΣΕΙΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΟΙΘΑ ΛΙΓΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΕΙΟ ΚΑΝΟ ΤΟΣΙ ΠΡΟΣΠΑΘΙΑ ΝΑ ΠΑΟ ΕΝ ΚΑΛΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΙΜΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΟΙ8Α ΚΑΝΙΣ Τ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΙΣ ΚΑΙ ΜΣ ΑΓΝΟΧΝΟΘΝ ΜΑΣ ΤΜΟΘΡΘΝ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ ΚΑΝΤ ΚΑΤ ΣΤΟ ΙΔΙΟΤΙΚΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΟΛΥΜΠΙΟΝ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟ ΕΛΑΤΕ ΜΙ ΜΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ