Τι να φορέσω; Το ριγέ πουκάμισο ή το καινούργιο πουλόβερ; Στα μαλλιά θα βάλω τζελ ή όχι; Θα είμαι σοβαρός ή χαμογελαστός;
Όχι , μην ανησυχείτε ,δεν άλλαξα επάγγελμα! Παραμένω ο δάσκαλος που ήμουν (τώρα μπορείτε να ανησυχήσετε!!!). Απλώς αύριο έχουμε φωτογράφιση στο σχολείο και καταλαβαίνετε… Μ’ έχει πιάσει ένα πολύ μικρό αγχος για το αν θα βγω καλός ή όχι. Πέρσι είχα ξεχάσει τη φωτογράφιση και πήγα εντελώς απεριποίητος.
Θα μου πείτε τώρα -και με το δίκιο σας - γιατί με απασχολεί ένα τόσο δευτερεύον θέμα. Δεν ξέρω γιατί , αλλά μάλλον θέλω να με θυμούνται οι μαθητές μου με θετικές σκέψεις και όχι να με βλέπουν μετά από χρόνια στην αναμνηστική φωτογραφία και να λένε : «Τι λέτσος ο κύριος που είχαμε στη Δ’ τάξη…».
Τώρα θα μου ξαναπείτε –και πάλι με το δίκιο σας- ότι άλλα είναι τα σημαντικά στη σχέση μου με τους μαθητές και όχι η φωτογραφία. Συμφωνώ απόλυτα , αλλά φαίνεται πως έχω γίνει περισσότερο ματαιόδοξος απ’ όσο πίστευα.
Έχω παρατηρήσει πως ποτέ δε μου αρέσω στις σχολικές φωτογραφίες , αλλά πάντοτε βρίσκω τους μαθητές μου αξιαγάπητους. Τα μικρά έρχονται πάντα καλοντυμένα , ποζάρουν με μεγαλύτερη άνεση απ’ ότι εγώ και φαίνονται να το διασκεδάζουν. Αντιθέτως , εγώ το θεωρώ και λίγο αγγαρεία… Φέτος ,λοιπόν, αποφάσισα να τα μιμηθώ,να βάλω τα δυνατά μου (προλαβαίνω να επισκεφτώ πλαστικό χειρούργο;;;) για να βγω και 'γω ωραίος στην αναμνηστική μας φωτογραφία.
Ε, ρε τι τραβάμε και ‘μεις τα μοντέλα…
Τελικά , θα φορέσω το ριγέ πουκάμισο.
Όχι , μην ανησυχείτε ,δεν άλλαξα επάγγελμα! Παραμένω ο δάσκαλος που ήμουν (τώρα μπορείτε να ανησυχήσετε!!!). Απλώς αύριο έχουμε φωτογράφιση στο σχολείο και καταλαβαίνετε… Μ’ έχει πιάσει ένα πολύ μικρό αγχος για το αν θα βγω καλός ή όχι. Πέρσι είχα ξεχάσει τη φωτογράφιση και πήγα εντελώς απεριποίητος.
Θα μου πείτε τώρα -και με το δίκιο σας - γιατί με απασχολεί ένα τόσο δευτερεύον θέμα. Δεν ξέρω γιατί , αλλά μάλλον θέλω να με θυμούνται οι μαθητές μου με θετικές σκέψεις και όχι να με βλέπουν μετά από χρόνια στην αναμνηστική φωτογραφία και να λένε : «Τι λέτσος ο κύριος που είχαμε στη Δ’ τάξη…».
Τώρα θα μου ξαναπείτε –και πάλι με το δίκιο σας- ότι άλλα είναι τα σημαντικά στη σχέση μου με τους μαθητές και όχι η φωτογραφία. Συμφωνώ απόλυτα , αλλά φαίνεται πως έχω γίνει περισσότερο ματαιόδοξος απ’ όσο πίστευα.
Έχω παρατηρήσει πως ποτέ δε μου αρέσω στις σχολικές φωτογραφίες , αλλά πάντοτε βρίσκω τους μαθητές μου αξιαγάπητους. Τα μικρά έρχονται πάντα καλοντυμένα , ποζάρουν με μεγαλύτερη άνεση απ’ ότι εγώ και φαίνονται να το διασκεδάζουν. Αντιθέτως , εγώ το θεωρώ και λίγο αγγαρεία… Φέτος ,λοιπόν, αποφάσισα να τα μιμηθώ,να βάλω τα δυνατά μου (προλαβαίνω να επισκεφτώ πλαστικό χειρούργο;;;) για να βγω και 'γω ωραίος στην αναμνηστική μας φωτογραφία.
Ε, ρε τι τραβάμε και ‘μεις τα μοντέλα…
Τελικά , θα φορέσω το ριγέ πουκάμισο.
3 σχόλια:
Μπορεί εμείς να θεωρούμε την εμφάνιση δευτερεύουσα, αλλά δε νομίζω ότι οι μαθητές μας θα συμφωνήσουν!
Ακόμη και τις ημέρες που δεν πρόκειται να γίνει φωτογράφιση, δεν το καταλαβαίνεις το "σκανάρισμα" που κάνουν; Όσο καλά και να το κάνεις το μάθημα, αν το ριγέ πουκάμισο έχει λεκέ, αυτό είναι που θα θυμούνται την επόμενη μέρα!!!
Λεκέ;;;
Τρέχω να βάλω πλυντήριο!
εγώ πάντα απεριποίητος έβγαινα στις σχολικές φωτογραφίες οπότε όλοι μου οι δάσκαλοι και οι δασκάλες έβγιαναν καλύτεροι...
Δημοσίευση σχολίου