Έξυπνος και φυσιολογικός μαθητής της Γ’ Δημοτικού παρουσιάζει όλα τα συμπτώματα που παρουσιάζουν τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες: κόμπιασμα και λάθη στην ανάγνωση , μεγάλες δυσκολίες στην κατανόηση κειμένου, παραλείψεις γραμμάτων και συλλαβών , δυσανάγνωστη γραφή , κολλημένες λέξεις κ.α.
Ο δάσκαλος καλεί τους γονείς και τους ενημερώνει για την πρόοδο του παιδιού τους. Τους αναφέρει όλα τα παραπάνω και τους εξηγεί ότι το παιδί ενδέχεται να έχει μαθησιακές δυσκολίες τύπου δυσλεξίας. Επίσης , τους προτείνει να επισκεφθούν το ΚΔΑΥ της περιοχής τους για να πάρουν μια έγκυρη (αλλά όχι έγκαιρη!!!) διάγνωση και αξιολόγηση.
Οι γονείς δέχονται με μεγάλη προθυμία και την επόμενη μέρα επικοινωνούν τηλεφωνικά με το ΚΔΑΥ. Από ‘κει τους ζητούν να υποβάλουν μια αίτηση και μια έκθεση που θα συντάξει ο δάσκαλος του παιδιού. Πραγματικά , ο δάσκαλος συντάσσει την έκθεση , όπου περιγράφει όλα τα παραπάνω συμπτώματα και τη δίνει στους γονείς , οι οποίοι με τη σειρά τους την πάνε στο ΚΔΑΥ.
Όλα αυτά έγιναν το Γενάρη του 2007. Έχουν περάσει 11(!) μήνες και οι γονείς δεν έχουν καμία διάγνωση στα χέρια τους. Σε πρόσφατη τηλεφωνική τους επικοινωνία με το ΚΔΑΥ πήραν την πολύ σαφή και συγκεκριμένη απάντηση «θα σας ειδοποιήσουμε». Ο νοών νοείτω…Ο μαθητής συνεχίζει την προσπάθεια του ουσιαστικά αβοήθητος , ενώ ο δάσκαλος προβληματίζεται για το πως θα μπορούσε να βοηθήσει αυτόν το μαθητή μέσα στην τάξη.
ΑΠΟΡΙΕΣ:
Πόσοι μήνες πρέπει να περάσουν για να πάρει ένας μαθητής το χαρτί της διάγνωσης; Αυτοί οι 11 μήνες που πέρασαν -και προφανώς θα γίνουν περισσότεροι- δεν είναι πολύτιμος χρόνος που έμεινε αναξιοποίητος; Γιατί δεν στελεχώνονται με περισσότερο προσωπικό τα ΚΔΑΥ ή γιατί δεν ιδρύονται περισσότερα ανά περιφέρεια;
Το ξέρω ότι δεν ανακάλυψα τον τροχό , αλλά είναι εξοργιστικό να βλέπεις τους αργούς ρυθμούς του ελληνικού δημόσιου τομέα. Μέχρι να αποφανθούν οι ειδικοί ο μαθητής μπορεί να έχει τελειώσει και τη Δ’ Δημοτικού και να πηγαίνει στην Ε’!
Άγνωστες ,βέβαια, παραμένουν οι επιπτώσεις που θα έχει αυτή η αργοπορία στην ψυχική υγεία του παιδιού, αλλά τελικά ποιος νοιάζεται για τέτοιες λεπτομέρειες…;
4 σχόλια:
Συγχαρητήρια για το blog σου και την ευαισθησία σου γύρω από τα εκπαιδευτικά θέματα. Εδώ και καιρό ψάχνω blog παρόμοιo με το δικό σου.
Όσον αφορά το θέμα του post η συμβουλή μου είναι να βοηθήσεις μόνος σου το συγκεκριμένο μαθητή. Ακόμα και αν είχε έρθει διάγνωση στα χέρια σου από το ΚΔΑΥ θα επιβεβαίωνε τις διαπιστώσεις σου αλλά δεν θα σου παρείχε καμιά διδακτική συμβουλή. Αυτό τουλάχιστον προσπαθώ να κάνω στη δική μου τάξη.
Υπάρχουν αρκετά πλέον βιβλία στο εμπόριο που μπορούν να σε κατευθύνουν. Πολύ καλό π.χ. είναι το "Μαθησιακές δυσκολίες και όχι τεμπελιά" της Φλωράτου. Tο ISBN είναι 960-210-134-2.
Οδυσσέα,ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια. Το βιβλίο της Φλωράτου το γνωρίζω και είναι πολύ καλό , αλλά το πρόβλημα είναι ότι δύσκολα μπoρώ να κάνω εξατομικευμένη διδασκαλία γραφής ή ανάγνωσης όταν παράλληλα πρέπει σ' όλη την τάξη να διδάξω π.χ. τις εγκλίσεις. Σκέψου ότι στη συγκεκριμένη τάξη υπάρχουν κι άλλοι μαθητές με διαφόρων ειδών δυσκολίες και ότι το συγκεκριμένο παιδί ίσως να μην αισθάνεται άνετα αν διαφοροποιηθεί από τους υπόλοιπους.
Με μια ματιά που έριξα στο Blog σου μου φάνηκε πολύ καλό και με ενδιαφέρουσα θεματολογία. Συνέχισε το!
Ο δυσλεξικός δάσκαλος:
«Σκέψου ότι στη συγκεκριμένη τάξη υπάρχουν κι άλλοι μαθητές με διαφόρων ειδών δυσκολίες και ότι το συγκεκριμένο παιδί ίσως να μην αισθάνεται άνετα αν διαφοροποιηθεί από τους υπόλοιπους.»
Συμφωνώ απολύτως με τις παρατηρήσεις σου. Θα σου αναφέρω, απλώς για προβληματισμό, τι κάνω στη δική μου τάξη για πρώτη φορά φέτος.
Έχω Πέμπτη τάξη με 21 παιδιά. Δύο από αυτά δεν γνώριζαν ούτε τα ρήματα, το ένα δυσλεξικό με πρόσφατη διάγνωση από ΚΔΑΥ, και έτσι τους τα μαθαίνω.
Στα μαθηματικά έχω δύο παιδιά, το ένα ανήκει και στο προαναφερόμενο γκρουπάκι της Γλώσσας, που τους μαθαίνω τα μαθηματικά της πρώτης δηλαδή 4 + 3 = 7, 8 – 7 = 1 κ.τ.λ.
Δεν έχω ιδέα πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία, είμαι άλλωστε νέος στο επάγγελμα, αλλά προτιμώ αυτό το δρόμο από τους άλλους που ακολουθούσα τα προηγούμενα χρόνια.
Τώρα όσον αφορά τη δική σου τάξη δεν ξέρω τι να σε συμβουλέψω. Ιδέες και πρακτικές για προβληματισμό ρίχνω στο τραπέζι. Εσύ είσαι ο καταλληλότερος για να αποφασίσεις τι θα κάνεις στη δική σου τάξη.
Ευχαριστώ για τις προτάσεις! Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά παιδιά με πολλές δυσκολίες στο μάθημα της Γλώσσας. Το 60% των μαθητών μου έχει ως μητρική γλώσα τα ρώσικα ή τα αλβανικά. Επιπλέον έχω κι ένα μαθητή με οριακή νοημοσύνη και άλλους 2 (εκτός απ' αυτόν που αναφέρω στο κείμενο) που παρουσιάζουν συμπτώματα τύπου δυσλεξίας. Παράλληλα υπάρχουν και 5-6 καλοί μαθητές και στη μέση έγώ να προσπαθώ (ανεπιτυχώς!) να ισορροπήσω την κατάσταση! Δεν ξέρω από που ν' αρχίσω και ποιον να πρωτοβοηθήσω... Αυτό που κάνω προς το παρόν είναι συχνές επαναλήψεις για όλη την τάξη.
Δημοσίευση σχολίου