Το μπλογκοπαίχνιδο του Πινόκιο

Στο παιχνιδάκι αυτό με κάλεσαν η Άννα και η Αrtanis.

Οι κανόνες:
Γράφεις 4 προτάσεις που αφορούν τον εαυτό σου.

Ζητάς από τους αναγνώστες να ψηφίσουν ποια απ’όλες είναι αληθινή.

Μόνο 1 από αυτές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ποια είναι;;;



1. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου , κέρδισα (κατόπιν εξετάσεων) μια υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό , αλλά την απέρριψα.

2. Τους τελευταίους 2 μήνες πηγαινοέρχομαι στο σχολείο χρησιμοποιώντας ποδήλατο!

3. Από τα 8 εως τα 15 ήμουν αθλητής ενόργανης γυμναστικής με αρκετές διακρίσεις. Σταμάτησα εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού.

4. Το Παιδαγωγικό ήταν η τελευταία μου επιλογή στο μηχανογραφικό. Έγινα δάσκαλος κατά τύχη!

Επιστροφή βιβλίων

Αν και δε συνηθίζω να τα πηγαίνω καλά με το ΥΠΕΠΘ (μη με πείτε προκατειλημμένο!) αυτή η απόφαση μου φάνηκε ενδιαφέρουσα…

Μιλάω ,βέβαια , για την επιστροφή των βιβλίων στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Αντί ,λοιπόν, οι μαθητές να τα πετάνε ή να τα σκίζουν ή να τα κλειδώνουν σε σκοτεινά ντουλάπια φέτος θα πρέπει να τα επιστρέψουν για ανακύκλωση.
Μ’ αυτό τον τρόπο , θα έχουμε και οικονομικό και οικολογικό όφελος!

Μέχρι εδώ καλά! Το παρακάτω σημείο ,όμως, της απόφασης μου φάνηκε επιεικώς ανεφάρμοστο:

«Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, 2008-09, οι Διευθυντές των σχολικών μονάδων καλούνται να ενημερώσουν εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές για την εφαρμογή του συστήματος της επιστροφής και επαναχρησιμοποίησης βιβλίων σε άριστη κατάσταση. Αναλυτικότερα, οι μαθητές οφείλουν να διατηρούν καθαρά τα σχολικά εγχειρίδια, τα οποία θα επιστραφούν με τη λήξη του σχολικού έτους και θα διανεμηθούν στους μαθητές που θα τους διαδεχθούν.»

Δηλαδή τώρα οι μαθητές δε θα σημειώνουν τίποτα πάνω στα βιβλία; Ούτε το όνομα τους θα γράφουν ,ούτε ημερομηνίες , ούτε στιχάκια , ούτε ζωγραφιές; Ασκήσεις δε θα συμπληρώνουν;;; Ή μήπως θα υποχρεώνονται να τις σβήσουν στο τέλος της χρονιάς;

Εκτός κι αν οι επόμενοι μαθητές θα παίρνουν τα βιβλία με συμπληρωμένες τις ασκήσεις για να γλιτώσουν οι οικογένειες από τα έξοδα των λυσαριών!!! (ακόμη μία κοινωνική προσφορά του ΥΠΕΠΘ , τρέμε Πατάκη…)

Ας μου το εξηγήσει κάποιος!!!

Ολόκληρη την απόφαση μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.

Το τέλος των διακοπών;

Εντάξει , ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός ,αλλά προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή σου , καλέ μου αναγνώστη!


Σύμφωνα με τo βρετανικό Institute for Public Policy Research, πρέπει να «πέσει ψαλίδι» στις καλοκαιρινές διακοπές! Και φανταστείτε ότι αυτό το λένε στην Αγγλία που έχουν μικρότερες διακοπές από τις δικές μας…

Ας δούμε ,όμως, πιο αναλυτικά το σκεπτικό της συγκεκριμένης δήλωσης:

α. Οι αναγνωστικές και μαθηματικές ικανότητες υποχωρούν σημαντικά όταν τα παιδιά είναι σε διακοπές,ειδικά αν τα παιδιά προέρχονται από φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.

β. Δεν έχουν όλα τα παιδιά πρόσβαση σε χρήσιμες εξωσχολικές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Συνήθως, σε τέτοιες δραστηριότητες εμπλέκονται παιδιά από ανώτερα κοινωνικά στρώματα.

γ.Τα περιστατικά νεανικής παραβατικότητας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς αυξάνονται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Το Ινστιτούτο ,λοιπόν, προτείνει οι καλοκαιρινές διακοπές να μειωθούν και το διδακτικό έτος να χωριστεί σε πέντε(5) περιόδους των οκτώ(8) εβδομάδων. Από τη μία διδακτική περίοδο στην άλλη , θα υπάρχουν διακοπές δύο(2) εβδομάδων. Ουσιαστικά , γίνεται αναδιανομή του σχολικού χρόνου και οι διακοπές δεν λιγοστεύουν απλά μεταφέρονται σε άλλες χρονικές περιόδους.

Ενδιαφέρον; Μπορεί...
Εφαρμόσιμο στην Ελλάδα; Χλωμό…

Εμένα ,πάντως, μου φάνηκαν πιο ενδιαφέρουσες οι παρακάτω διαπιστώσεις που έκανε η εκπρόσωπος του Institute for Public Policy Research :

**Τα αναλυτικά προγράμματα πρέπει να αλλάξουν , ώστε να δίνουν περισσότερες ευκαιρίες για μάθηση μέσω του παιχνιδιού.

**Η ευημερία των παιδιών αποτελεί σημαντικότατο παράγοντα μάθησης.

**Βελτιώνω τα αποτελέσματα δε σημαίνει ότι απλά εστιάζω στη Γλώσσα , στα Μαθηματικά ή στη Φυσική.

**Τα σχολεία χρειάζονται μεγαλύτερη στήριξη για να μπορέσουν να δημιουργήσουν υγιή και χαρούμενα παιδιά.

Εντάξει; Εντάξει!

Το σχετικό άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο BBC.

Ε-ε-εκδρομή!!!

Πριν λίγες μέρες , ο δυσλεξικός δάσκαλος πήρε τους ηρωϊκούς μαθητές του (που τον ανέχονται για 2η συνεχόμενη χρονιά) και πήγαν εκδρομούλα. Περιττό να σας πω ότι πέρασαν τέλεια!!! Παρατηρήστε τις φωτογραφίες και μαντέψτε ποιο μέρος επισκέφθηκαν:

α. τον Εθνικό Κήπο για να ταϊσουν τις πάπιες

β. την Κένυα για σαφάρι

γ. το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στα Σπάτα

δ. όλα τα παραπάνω

ε. το γηπεδάκι της γειτονιάς

Και τώρα το "σοβαρό" κομμάτι του post. Αν και τα περισσότερα παιδιά της τάξης συμμετείχαν, υπήρξαν δύο μαθητές που δεν ακολούθησαν το σχολείο στην εκδρομή για οικονομικούς λόγους. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και ούτε είναι τα μόνα παιδιά του σχολείου που δεν ήρθαν.

Συνήθως πρόκειται για παιδιά που προέρχονται από χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα και τα οποία -κατά τη γνώμη μου- είναι αυτά που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από μια επίσκεψη στο μουσείο , στο θέατρο ή σ' ένα ζωολογικό κήπο. Σκεφτείτε ,επίσης, και τις ψυχολογικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή η διαρκής και αναγκαστική απουσία των παιδιών από τις επισκέψεις...

Αφού ,λοιπόν, οι επισκέψεις (πολύ σωστά) αποτελούν μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος ενός σχολείου , δε θα έπρεπε να μπορούν όλοι οι μαθητές να συμμετέχουν; Μήπως θα ήταν σωστό -αν θέλουμε να μιλάμε για ίσες ευκαιρίες- το κράτος να καλύπτει τα έξοδα για κάποια παιδιά που αδυνατούν να ακολουθήσουν;

Βέβαια,στο σημείο αυτό οφείλω να αναφέρω ότι πολλές φορές στα θέατρα ή σε αλλες επισκέψεις οι αρμόδιοι επιτρέπουν (κι αυτό είναι προς τιμήν τους) να μπει κι ένας αριθμός παιδιών δωρεάν , αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα κι ούτε επαρκεί για όλους τους μαθητές των σχολείων. Μήπως ,λοιπόν, θα έπρεπε να γίνει κάτι πιο οργανωμένο από την Πολιτεία;

Πάλι προβληματίστηκα... :)

Άρνηση

Πριν από λίγους μήνες συζητούσα με τον πατέρα ενός μαθητή μου και του είπα ότι το παιδί (Δ’ Δημοτικού) παρουσιάζει κάποιες δυσκολίες στη γραφή , την ανάγνωση , την οργάνωση και τη συγκέντρωση που δε δικαιολογούνται ούτε από την ηλικία ούτε από το νοητικό δυναμικό του. Του έδωσα μάλιστα και το τηλέφωνο να επικοινωνήσει με το ΚΔΑΥ (Κέντρο Διάγνωσης Αξιολόγησης Υποστήριξης) της περιοχής για να κλείσει κάποιο ραντεβού , αν ήθελε.

Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε στο σχολείο η μητέρα του μαθητή και βέβαια της είπα όλα αυτά που είχα συζητήσει με το σύζυγό της και τη ρώτησα αν είχαν κάνει κάτι ή εάν σκόπευαν να κάνουν κάτι.

Η απάντηση της ήταν αποστομωτική: «Α , μπα! Ο Χ. δεν έχει καμιά μαθησιακή δυσκολία είναι απλά τεμπέλης. Τον ξέρω πολύ καλά.»

Μετά απ’ αυτό , εγω μαζεύτηκα και άρχισα να λέω τα τυπικά που λέμε οι δάσκαλοι : «Να προσπαθεί περισσότερο , να διαβάζει περισσότερο» κτλ.

Δυστυχώς , δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώ τέτοια αντιμετώπιση. Πάλι πριν δύο χρόνια σε παρόμοια συζήτηση , η μητέρα ενός μαθητή με κατηγόρησε ότι «του έχω βγάλει το όνομα»!!!. Μάταια προσπαθούσα να της εξηγήσω τι είναι οι μαθησιακές δυσκολίες και ότι δεν είναι κακό να το ψάξει το θέμα. Ήταν ανένδοτη! Εννοείται ότι δεν ξαναείπα τίποτα και περιορίστηκα στα τυπικά.

Τρίτο περιστατικό πριν από πέντε χρόνια στο ιδιωτικό. Η μητέρα της μαθήτριας δύσπιστη. «Μα την ξέρω την κόρη μου , είναι απλά τεμπέλα. Το ίδιο μου λέει και η δασκάλα που έχω στο σπίτι!!!» (ας μη σχολιάσω τη «συνάδελφο»…) Είναι τυχαίο άραγε που το κοριτσάκι αυτό (Β’Δημοτικού) συχνά πυκνά μου έλεγε: «Εγώ κύριε είμαι τεμπέλα»;;;

Και στις τρεις περιπτώσεις , οι γονείς αρνήθηκαν να συνεργαστούν με το δάσκαλο της τάξης (εμένα) και έβγαλαν τα δικά τους συμπεράσματα. Προτίμησαν να βάλουν την ταμπέλα του τεμπέλη στο παιδί τους παρά να σκεφτούν ότι μπορεί να υπάρχει κι άλλη εξήγηση.

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι αυτά τα παιδιά έχασαν την ευκαιρία να έχουν μια καλύτερη σχολική πορεία -με ό,τι αυτό συνεπάγεται - εξαιτίας της στενοκεφαλιάς των γονιών τους!

Και το θέμα είναι ότι το σχολείο δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο χρόνια. Είναι δώδεκα χρόνια! Δώδεκα χρόνια κατά τα οποία οι μαθητές αυτοί θα βρίσκονται στο περιθώριο της μαθησιακής διαδικασίας (μακάρι να διαψευστώ!) με άγνωστες συνέπειες για την αυτοεκτίμηση τους , τη συμπεριφορά τους και την περαιτέρω πορεία τους...

Τι να πω και τι να γράψω;

Για μια ακόμη φορά θα προτείνω σε όλους (γονείς και εκπαιδευτικούς) να διαβάσουν το βιβλίο της Φλωράτου «Μαθησιακές Δυσκολίες και όχι Τεμπελιά». Ο τίτλος τα λέει όλα!!!

(Όχι, δεν κάνω διαφήμιση , αλλά το καλό πρέπει να λέγεται!)

Α! Και βέβαια πρέπει να παραδεχτώ ότι υπάρχουν και καταπληκτικοί γονείς που είναι πολύ συνεργάσιμοι και θετικοί άνθρωποι.

Αυτά!

Ελλάδα - Φινλανδία σημειώσατε Χ

Τα τελευταία χρόνια πολύς ντόρος γίνεται για το εκπαιδευτικό σύστημα της συμπαθούς Φινλανδίας. Η Φινλανδία έτσι , η Φινλανδία αλλιώς , η Φινλανδία παραλλιώς και δε συμμαζεύεται…

Αιτία για όλες αυτές τις συζητήσεις περί φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι τα αποτελέσματα του παγκόσμιου μαθητικού διαγωνισμού PISA, στον οποίο οι Φινλανδοί μαθητές πρωτεύουν σε τομείς όπως η κατανόηση κειμένου , τα μαθηματικά και οι φυσικές επιστήμες. Αντιθέτως , οι δικοί μας μαθητές δε φαίνεται να τα πάνε πολύ καλά (για να το θέσω κομψά!!!) κι αυτό δείχνει να ανησυχεί τους εγχώριους ανευθυνουπεύθυνους…

Προσωπικά , οι συγκρίσεις τέτοιου είδους μου φαίνονται ενδιαφέρουσες , αν και δεν πιστεύω ότι μπορούμε να εξάγουμε κάποια ασφαλή κι εφαρμόσιμα συμπεράσματα.

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι το γεγονός ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα συγκρίνονται μόνο με βάση τις επιδόσεις των μαθητών σε κάποια γνωστικά αντικείμενα. Το σχολείο ,δηλαδή, αντιμετωπίζεται ως θεσμός παροχής γνώσεων και τίποτα άλλο!

Δεν υποτιμώ καθόλου τη σπουδαιότητα της απόκτησης γνώσεων , αλλά
νομίζω πως το σχολείο πρέπει να παρέχει ευρύτερη παιδεία και να μην είναι μόνο βαθμοί και εξετάσεις. Επιπλέον , σ΄ αυτούς τους διαγωνισμούς PISA ποτέ δε φαίνεται τι σκέφτονται ή τι νιώθουν οι μαθητές για το σχολείο!

Με μεγάλη έκπληξη , λοιπόν, ανακάλυψα μία παλιότερη έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που αποκαλύπτει τι νιώθουν οι μαθητές για το σχολείο σε 35 χώρες. Μέσα στις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις υπάρχει και μία (σελ. 36) που ρωτάει τους μαθητές πόσο τους αρέσει το σχολείο. Οι πιθανές απαντήσεις είναι τέσσερις:

Μου αρέσει πολύ.
Μου αρέσει λίγο.
Δε μου αρέσει.
Δε μου αρέσει καθόλου.

Τα αποτελέσματα ,λοιπόν, στους 11χρονους μαθητές είναι τα εξής:

Μου αρέσει πολύ δήλωσαν:

1.Σκόπια (κορίτσια 89,1% - αγόρια 83,4%)
2.Μάλτα (κορίτσια 61,6% - αγόρια 62,5%)
3.Αυστρία ( κορίτσια 60,4% - αγόρια 59,8%)
4.Ελλάδα ( κορίτσια 55,2% - αγόρια 48,1%)



34. Φινλανδία (κορίτσια 12,7% - αγόρια 8,4%)



Ακολουθούν τα αποτελέσματα στους 15χρονους:

Μου αρέσει πολύ δήλωσαν:

1.Σκόπια (κορίτσια 57,9% - αγόρια 52,0%)
2.Σλοβενία (κορίτσια 36,1% - αγόρια 35,3%)
3.Ουγγαρία (κορίτσια 38% - αγόρια 21,8%)


18.Ελλάδα (κορίτσια 15,7% - αγόρια 13,9%)



35. Φινλανδία (κορίτσια 4,5% - αγόρια 4%)


Να ,λοιπόν, και μία έρευνα στην οποία η Ελλάδα προηγείται και η Φινλανδία πιάνει πάτο στην κυριολεξία! Μπορεί οι Φινλανδοί να μας περνάνε στo διαγωνισμό PISA αλλά και 'μεις τους "τρώμε" σ' αυτήν την έρευνα , οπότε είμαστε ισοπαλία!!! :)

Γιατί να προβληματιζόμαστε εμείς με τα αποτελέσματα του PISA και όχι οι αγαπητοί Φινλανδοί με τις απαντήσεις σε αυτή την έρευνα;

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θέλω να μοιάσουμε στη Φινλανδία… !!!

Η σχετική έρευνα υπάρχει εδώ.

4 χρόνια κάθε τάξη!

Η ταινία "Της κακομοίρας" είναι μια από τις αγαπημένες μου! Την έχω δει ουκ ολίγες φορές. Κατά τη γνώμη μου , ο Χατζηχρήστος είναι αξεπέραστος στο ρόλο του μπακαλόγατου Ζήκου και δίνει ανεπανάληπτο ρεσιτάλ ατάκας!

Στη σχολή , είχαμε φτάσει στο σημείο εγώ κι οι φίλοι μου να συνεννοούμαστε αποκλειστικά με ατάκες από τη συγκεκριμένη ταινία! Μέσα ,λοιπόν, σ' αυτό το χαμό ο Ζήκος διατυπώνει (εμμέσως πλην σαφώς) και κάποιες απόψεις για την εκπαίδευση και το σχολείο. Αξίζει να τις θυμηθούμε και να τις προσέξουμε ιδιαιτέρως...!!! :)

Καλή διασκέδαση!