5/1/08

ΔΕΠ-Υ



ΔΕΠ-Υ είναι τα αρχικά για τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής Υπερκινητικότητα. Πολλές φορές είχα σκεφτεί να γράψω κάτι για τη ΔΕΠ-Υ , αλλά συνεχώς το ανέβαλλα. Σήμερα ,όμως, η διαταραχή αυτή μου ξανάρθε στο μυαλό καθώς διάβασα ένα άρθρο στην εφημερίδα «Καθημερινή». Απόσπασμα παραθέτω ευθύς αμέσως:


"Συνήθη πρόσθετα και χρωστικές ουσίες που περιέχονται
στα τρόφιμα μπορούν να αυξήσουν την υπερδραστήρια συμπεριφορά πολλών παιδιών, σύμφωνα με διαπίστωση νέας μελέτης.
Είναι η πρώτη φορά που ερευνητές επιβεβαίωσαν επιστημονικά και με συμπεράσματα μια σχέση, την οποία υποπτεύονταν πολλοί γονείς, δηλαδή την ονομαζόμενη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας στα παιδιά. Η νέα και προσεκτικά ελεγμένη μελέτη δείχνει ότι μερικά τεχνητά πρόσθετα τροφίμων αυξάνουν την υπερκινητικότητα και ελαττώνουν την προσοχή σε διάφορα παιδιά και όχι μόνο σ’ αυτά για τα οποία έχει διαγνωστεί η υπερκινητικότητα σαν μαθησιακό πρόβλημα.
"




Είναι ,λοιπόν , η κακή διατροφή μία από τις αιτίες της ελλειμματικής προσοχής; «Ίσως ναι , ίσως όχι» , θα μου απαντούσε κάποιος. Με μια μελέτη δεν μπορούμε να είμαστε ποτέ σίγουροι. Θα πρέπει να περιμένουμε κι άλλες μελέτες που θα επιβεβαιώσουν την αρχική ή θα τη διαψεύσουν. Το θέμα όμως για εμάς τους εκπαιδευτικούς είναι τι κάνουμε στην τάξη με τους συγκεκριμένους μαθητές.


Όλοι γνωρίζουμε το σπουδαίο ρόλο που παίζει η προσοχή και η συγκέντρωση στη μαθησιακή διαδικασία. Πώς μπορούμε , λοιπόν , να βοηθήσουμε ; Ψάχνοντας για απαντήσεις , βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα (http://www.okiriakos.org/) , στην οποία δίνονται πολλές πληροφορίες και οδηγίες σε εκπαιδευτικούς για τη συγκεκριμένη διαταραχή.
Έχουμε και λέμε:

Γνωστοποιούμε από την αρχή τους στόχους του μαθήματος.
Συνδέουμε τις καινούργιες γνώσεις με τις προηγούμενες.
Εστιάζουμε σε λέξεις – κλειδιά.
Μειώνουμε όσο μπορούμε το θόρυβο και την ηχορύπανση.
Προχωράμε με μικρά βήματα.
Δίνουμε περισσότερο χρόνο για εργασίες και ασκήσεις.
Χρησιμοποιούμε οπτικοακουστικό υλικό.
Επιβραβεύουμε αμέσως την επιθυμητή συμπεριφορά.
Τοποθετούμε το μαθητή κοντά στην έδρα .

Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.okiriakos.org/


Κλείνοντας , θα ήθελα και γω να διατυπώσω μερικές απορίες σχετικά με τη συγκεκριμένη διαταραχή:

Ποια είναι τα όρια μεταξύ ζωηράδας και υπερκινητικότητας;
Μήπως γίνεται κατάχρηση του όρου «υπερκινητικότητα» από μας τους εκπαιδευτικούς;
Το σχολικό πρόγραμμα και οι απαιτήσεις του αντιστοιχούν στην ηλικία και την ωριμότητα των μαθητών μας ;
Η δυνατότητα προσοχής και συγκέντρωσης είναι απεριόριστη;
Είναι λογικό και φυσιολογικό να ζητάμε από παιδιά Δημοτικού να κάθονται 7 ώρες σε ένα θρανίο ;
Είναι λογικό και φυσιολογικό να ζητάμε από παιδιά Δημοτικού να κάθονται στην καρέκλα τους επί 90 συνεχόμενα λεπτά χωρίς διάλειμμα ;

Με όλα τα παραπάνω δεν εννοώ ότι το σχολείο δημιουργεί τη διαταραχή , αλλά μήπως με τις απαιτήσεις του κάνει κάποια παιδιά να φαίνονται "διαφορετικά " , ενώ είναι απλά ζωηρά; Απλές σκέψεις...

Καλή χρονιά με αγάπη και υγεία!

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλή χρονιά!
Προσωπικά πιστεύω πως η διατροφή παίζει καθοριστικό ρόλο στη συμπεριφορά του ανθρώπου γενικά, όχι μόνο των μαθητών. Είχα δει πριν μερικούς μήνες ένα ντοκυμαντέρ του Jamie Oliver, διάσημου άγγλου μάγειρα, ο οποίος έκανε έναν αγώνα ώστε να αλλάξουν οι διατροφικές συνήθειες των μαθητών της Αγγλίας (με δεδομένο ότι εκεί οι μαθητές τρώνε στο σχολείο). Προσπαθόντας να πείσει την κυβέρνηση και τις εταιρίες που προμήθευαν με φαγητό τα σχολεία να αλλάξουν κάποια γεύματα και συγκεκριμένα συστατικά που χρησιμοποιούσαν, δέχθηκε πόλεμο μέσω των ΜΜΕ (που υποκινούνταν από τις εταιρίες). Επειδή συναντούσε ιδιαίτερες δυσκολίες και με τους μαθητές, που δεν ήθελαν να φάνε αυτά που τους πρότεινε, έφτασε στο σημείο να πηγαίνει και στα σπίτια τους ώστε να πείσει τους γονείς να αλλάξουν το διαιτολόγιο της οικογένειας και να παρατηρήσουν την αλλαγή στην συμπεριφορά των παιδιών. Τελικά, τα κατάφερε! Οι γονείς του συμπαραστάθηκαν διότι είδαν όντως αλλαγή στην συμπεριφορά, και τα νέα γεύματα που φτιάχτηκαν ήταν οικονομικότερα!

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

Το θυμάμαι το ντοκιμαντερ που αναφέρεις. Το θέμα είναι ότι και παλιότερα είχαν κατηγορήσει κάποιες τροφές ότι προκαλούν υπεκινητικότητα , αλλά στη συνέχεια δεν αποδείχθηκε ότι ήταν σωστό. Μια σωστή και υγιεινή διατροφή φαίνεται να βοηθάει σε όλους τους τομείς. Υπάρχουν και μελέτες ,αν δεν κάνω λάθος, που δείχνουν ότι το καλό πρωινό συνδέεται με υψηλότερες επιδόσεις στο σχολείο.

Γιάννης Μιχαηλίδης είπε...

Καλή χρονιά και καλά posts.

Πολύ σημαντικό το θέμα που θίγεις. Θυμάμαι σε ένα σεμινάριο που έτυχε να βρίσκομαι το φθινόπωρο αρκετοί ομιλητές επισήμαναν την εκμετάλλευση που υφίστανται οι οικογένειες των παιδιών με ΔΕΠ-Υ από τις φαρμακοβιομηχανίες. Διαρκώς χαμηλώνουν τα ηλικιακά όρια χορήγησης φαρμάκων.

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

Κάπου διάβασα ότι στις Η.Π.Α. υπάρχουν 5.000.000(!!!) παιδιά και νέοι που παίρνουν φάρμακα για τη ΔΕΠ-Υ. Φαντάσου πόσα κέρδη έχουν οι φαρμακοβιομηχανίες...