30/7/08

Κανόνες συμπεριφοράς και καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία

φωτογραφια © Γιάννης Μπεχράκης / REUTERS

Αν και ένας στους δέκα ανθρώπους έχει κάποιου είδους αναπηρία, οι άνθρωποι συνήθως νιώθουν αμηχανία όταν συναντούν ένα τέτοιο άτομο.
Λόγω της ανεπαρκούς γνώσης των αναγκών τους και των περιορισμών τους, των τρόπων που
προσφέρεται και λαμβάνεται βοήθεια και λόγω της προκατάληψης ή του φόβου για το άγνωστο,οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να επικοινωνήσουν και να προσφέρουν βοήθεια σε άτομα με αναπηρία.
Οι παρακάτω κανόνες σχεδιάστηκαν για να βελτιωθεί η καθημερινή ζωή των ατόμων με αναπηρία και να εμπνεύσουν τους ανθρώπους να επικοινωνήσουν μαζί τους χωρίς φόβο:

1. Αν κρίνετε ότι υπάρχει ανάγκη να βοηθήσετε ένα άτομο
με αναπηρία, ρωτήστε τον/την ποιος είναι ο καλύτερος
τρόπος να το κάνετε.

2. Όταν συστήνεστε σε ένα άτομο με τεχνητό ή ακρωτη-
ριασμένο χέρι, μην αποφεύγετε να του δώσετε το χέρι
σας. Δώστε το αριστερό σας χέρι ή αγγίξτε τον/την με
μια φιλική χειρονομία.

3. Μιλήστε απευθείας στο άτομο με αναπηρία παρά μέσω
γονέα, συνεργάτη, συνοδού ή διερμηνέα.

4. Μιλήστε φυσιολογικά, χρησιμοποιώντας κοινές εκφράσεις
όπως «τα λέμε», «πρέπει να προλάβω», «θα έχεις νέα μου
σύντομα»- ανεξάρτητα από την αναπηρία που έχει το άτομο
αυτό. Μη φοβάστε να χρησιμοποιήσετε λάθος λέξεις.

5. Αν μιλάτε για λίγο με άτομο σε αναπηρικό καρότσι προ-
σπαθήστε να χαμηλώσετε στο ύψος του, ώστε να απο-
κτήσετε οπτική επαφή.

Η συνέχεια εδώ.

8 σχόλια:

PN είπε...

Αρκετά χρήσιμες συμβουλές. Η αμηχανία όταν έρχεσαι σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους είναι συχνά αναπόφευκτη, αλλά αυτές είναι ωραίες συμβουλές για το πως μπορούμε να τη μετριάζουμε είτε να την εξαλείφουμε!!!

Nice!!!

Μαρια Νικολαου είπε...

Εχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους και φυσικά τους φερθηκα όπως και φερομαι παντα φυσιολογικά .
Μα έτσι δεν πρέπει;
Δεν καταλαβαινω που ειναι η διαφορα μαζί τους πραγματικά ..
Καλημερα δάσκαλε.
Πολυ καλη εγγραφή και χρήσιμη για πολλους απο εμας..

Ανώνυμος είπε...

Καλοί οι κανόνες, αλλά δεν νομίζω ότι είναι αρκετοί για να αλλάξει μια ήδη δεδομένη συμπεριφορά. Κι έχω την εντύπωση ότι οι κανόνες αυτοί, μάλλον θα προσπεραστούν και κανείς δεν θα τους εφαρμόσει... Δεν είναι απαισιοδοξία, αλλά απλή λογική. Δεν μπορεί ένα άτομο να αλλάξει συμπεριφορά εύκολα ή άμεσα. Είναι σημαντικό να ξεκινάμε τέτοιες μεθόδους από την παιδική ηλικία, ώστε μεγαλώνοντας να έχουμε άλλες αντιδράσεις :)

musicbug είπε...

Exw gnwrisei ki egw anthrwpous me anapiria kai ennoeitai tous exw symperiferthei opws symperiferomai se olous. Vevea oi Ellines exoume sto aima mas na xlevazoume, na niothoume lypisi gia ton allo, na sxoliazoume, edw sxoliazontai anthrwpoi me tik, de tha sxoliazontai atoma me anapiria? Makari na ginei kati pio official sto thema ayto, na ginei mia koinwniki diafimisi.

apos είπε...

ο θέμα είναι ότι στις μεγάλες ελληνικές πόλεις, οι άνθρωποι με αναπηρία δεν κυκλοφορούν πουθενά, γιατί είναι αδύνατο. Φροντίσαμε όλοι με την ποιότητα δρόμων, πεζοδρομίων και άλλων υποδομών να τους κλείσουμε στα σπίτια τους. Έτσι, μειώνονται οι πιθανότητες αμοιβαίας εξοικείωσης.
Στο γυμναστήριο που πηγαίνω είναι δύο παιδιά που έρχονται σε αναπηρικό καροτσάκι. Προφανώς επειδή έρχονται συχνά και όλοι πλέον τους γνωρίζουν, έχουμε μάθει πώς να μην τους κάνουμε να νιώθουν μειονεκτικά. Και το βλέπεις και στα πρόσωπά τους. Νιώθουν απολύτως ένα με όλους.
Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα -νομίζω- πώς η απλή επικοινωνία και η άμεση επαφή ρίχνει εμπόδια και εκατέρωθεν φοβίες και προκαταλήψεις.

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

vk,καλώς ήρθες! Και γω πιστεύω ότι οι κανόνες βοηθάνε ,όταν κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με ανθρώπους με αναπηρίες.

Καμιά διαφορά,Μαρία! Είναι άνθρωποι όπως όλοι μας. Μερικές φορές μπορεί από αμηχανία να πούμε ή να κάνουμε κάτι που δεν είναι τόσο ωραίο.

Σωστή η παρατήρηση σου , θείε! Η εξοικείωση με το διαφορετικό πρέπει να ξεκινά από μικρή ηλικία. Φέτος το βιβλίο της Γλώσσας είχε κάποιες ιστορίες που μιλούσαν για ένα παιδί με κινητική αναπηρία. Με βάση αυτά τα κείμενα κάναμε κάποια συζήτηση και τα παιδιά ήταν πολύ θετικά.

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

bug, γενικά βλέπω ότι υπάρχει μια θετική στάση. Αν υπάρχουν κάποιοι που κοροϊδεύουν , τότε αυτοί έχουν το πρόβλημα. Το θέμα δεν είναι να γίνει διαφήμιση , αλλά έργα που θα επιτρέψουν σ΄αυτούς τους συνανθρώπους μας να κυκλοφορούν συχνότερα αναμεσα μας , ώστε να τους συνηθίσουμε και να μας συνηθίσουν! Τα λέει μια χαρά κι ο Απος στο σχόλιο του!

Άπος , συμφωνώ 110% μαζί σου!!! "Η γνωριμία μειώνει την προκατάληψη",όπως είχε πει κι ο Βολταίρος! Χρειάζονται ,λοιπόν, έργα και όχι μόνο λόγια,για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ζουν ισότιμα αναμεσα μας.

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

Όποιος/-α φίλος/φίλη θέλει μπορεί να αναρτήσει τους κανόνες αυτούς στο μπλογκ του. Το έντυπο αυτό φτιάχτηκε για να προωθηθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερους παραλήπτες.